________________
તા. ૨૫, ૨૬-૧૧-૧૫ર : સુદામડા
સાયલાથી નીકળી સુદામડા આવ્યા. અંતર આઠ માઈલ હશે. ઉતારો જૈન ભોજનશાળામાં રાખ્યો હતો. સ્વાગત માટે ભાઈ બહેનો ઘણે દૂર સુધી સામે આવ્યાં હતાં.
નિવાસે આવીને પ્રાસંગિક કહેતાં મહારાજશ્રીએ ખેતી ભૂદાન અને ગૃહઉદ્યોગ વિષે કહ્યું. જૈનોએ ખેતીમાં પાપ માન્યું છે, પણ લાંબી દૃષ્ટિથી વિચારવું જોઈએ. ચોટિલામાં એક જૈનભાઈ મળેલા. મને કહે હું ખેતી કરાવું છું. તો લોકો મારી નિદા કરે છે. જો આપણે અનાજ ખાઈએ છીએ તો પછી પાપ તો લાગવાનું જ છે. પણ એક જૈન ખેતી કરતો હશે, તો વિવેક વાપરશે. ખેતીમાં પાપ તો છે, પણ તેમાં વિવેક ભળી જાય તો એ કર્મ ધર્મ બની જશે. પાપની સાથે પુણ્ય નહીં ભળે, પણ ધર્મ ભળશે. એટલે આપણી કેટલીય ક્રિયાઓમાં સમજવાની જરૂર છે. ઘંટીથી દળિયે તો પાપ થાય, ચક્કીમાં નહીં, ગાડીમાં બેસીએ તો પાપ, મોટરમાં નહીં, ખેતી કરીએ તો પાપ, મહામંત્ર ચલાવીએ તો પાપ ગ્રામોદ્યોગમાં નહિ. આ બધી વાતને લાંબી દૃષ્ટિએ જોવી જોઈએ.
ભૂદાન આંદોલન ત્યાગની ભાવના ફેલાવવા માટે છે. એમાં રૂપિયા, આના, પાઈનો હિસાબ નથી. વ્યક્તિ માત્ર કંઈ ને કંઈ ત્યાગ કરી શકે. કોઈ જમીન આપે, કોઈ ધન આપે કોઈ બુદ્ધિ આપે. કોઈ શ્રમ આપે. આજે ઘરગથ્થુ ધંધા તૂટી ગયા છે. એને ફરીથી પાછા લાવી, બધાં શાંતિથી જીવી શકે એ આપણે જોવાનું છે.
અહીંનું તળાવ ખૂબ મોટું છે. ઈરિગેશન થાય છે. પંચાયત સારી રીતે રચાય એ માટે સારો પ્રયત્ન કર્યો. અહીં પરિણામ સુંદર આવ્યું.
હરિજન પ્રશ્ન વિષે મહારાજશ્રીએ કહ્યું તેની લોકોને સારી અસર થઈ. અને એક કૂવો હરિજન માટે ખુલ્લો કર્યો. દરબારો વ્યાપારી વગેરે સુસંમત થયાં.
અહીં પ૭૨ વીઘા જમીન ભૂદાનમાં મળી. તા. ૨૭-૧૧-૧૯૫૨ : મોરવાડ
સુદામડાથી નીકળી વડિયા થઈ મોરવાડ આવ્યા. અંતર સાડાનવ
૧૦૬
સાધુતાની પગદંડી
