________________
ત્યાંથી એક દેવીભક્ત બહેન વિદ્યાબહેન છે તેમને ઘેર ગયા. મહારાજશ્રીને એ બહેન “મા” કહીને બોલાવે છે. અંબામાનું પ્રતીક ગણે છે. ખૂબ ભાવ અને લાગણીથી તેમણે નમન કર્યું. થોડીવાર રોકાઈને પાછા અમે આવી ગયા.
આંદોલન માટે ઉપવાસ કરેલા તે બાઈનું મૃત્યુ થયેલું તેની સ્મશાનયાત્રાની જાહેરાત થઈ. વાતાવરણ ગરમ થશે એવી ભીતિ હતી. પણ શાંતિ રહી.
આજે ઢેબરભાઈ, રસિકભાઈ અને વજુભાઈ મળવા આવ્યા. જામનગરથી હેમચંદભાઈ આવ્યા હતા. તેમણે વેપારીઓનું દષ્ટિબિંદુ કહ્યું.
રાત્રે પ્રાર્થનામાં ભાઈ બહેનો મોટી સંખ્યામાં આવતાં હતાં. સુંદર પ્રશ્નોત્તરી થતી. એક પ્રશ્ન ક્રોધ કેમ થાય છે ? તેવો આવ્યો. મહારાજશ્રીએ જણાવ્યું કે માણસની આસક્તિ વધી જાય છે ત્યારે ક્રોધ આવે. તેવા વખતે સ્થાન છોડવું અગર મૌન રહેવું. એક છોકરો ઘણો ક્રોધી, પત્ની, મા, બહેનો બધાં જ એનાથી ડરે. છોકરાને કોઈ સંતે ક્રોધની દવા બતાવી કે જ્યારે આવો પ્રસંગ બને ત્યારે તારે મૌન રાખવું. એક દિવસ ખૂબ ભૂખ્યો થયેલો. ઘેર આવ્યો. ખાવા બેઠો, ખીચડી ખારી, ગુસ્સે થઈ ગયો. અને થાળી પછાડવાનું મન થઈ ગયું પણ સંયમ રાખી ઊઠી ગયો. દુકાને ગયો. મા ને થયું, છોકરાએ આમ કેમ કર્યું ? ખીચડી ચાખી તો ખારી ઉસ, ડબલ મીઠું પડી ગયેલું. પછી ફરી રસોઈ બનાવી. છોકરાને મા પોતે બોલાવવા ગઈ. બેટા ભૂલ થઈ ગઈ.
એવી જ રીતે એક છોકરાએ સાધુને ક્રોધ ચઢાવવા છ વાર થંક્યો. પણ સાધુ દરેક વખતે શાંતિથી નાહીને પાછા આવતા. આના કારણે છોકરો પગે પડી ગયો. - તા. ૨૭મીએ નંદાજી મળવા આવ્યા હતા. રતુભાઈ અદાણીએ તેમને અહીંના આંદોલન અંગે ખ્યાલ આપ્યો. રાજી થયા. પછી મહારાજશ્રીએ ગ્રામ ઉદ્યોગ ન્યાયતંત્ર, વહીવટના એકમો, વનસ્પતિ ઘી વગેરે પ્રશ્નો પર ચર્ચા કરી. આ ચર્ચા ચાલતી હતી ત્યારે જ ઢેબરભાઈ આવ્યા ચર્ચામાં જોડાયા. નંદાજીના ગયા પછી પણ ઢેબરભાઈ સાથે રાતના દોઢ વાગ્યા સુધી ચર્ચા ચાલી હતી. સાધુતાની પગદંડી
૧૩૧
