________________
| શ્રી શંખેશ્વર પાર્શ્વનાથાય નમઃ |
પરમ પૂજ્ય શ્રી ચિદાનંદજી મહારાજશ્રી કૃત પુદગલ ગીતા
C
સંતો, દેખીએ એ, પરગટ પુદ્ગલ જાલ તમાસા: પુદ્ગલખાણો, પુદ્ગલ પીણો, પુદ્ગલ હુંકી કાયાા વર્ણ ગંધ રસ ફરસ સહુએ, પુદ્ગલ હુંકી માયા સંતો/૧ ખાન-પાન પુગલ બનાવે, નહીંપુગલવિણ કાયા વર્ણાદિકનહીં જીવમેં એ, દીનો ભેદ બતાયાસંતોર
ગાથાર્થ: હે સંતપુરૂષો ! તમે દેખો તો ખરા, કે આ સંસારમાં પ્રગટ પણે પુદ્ગલ દ્રવ્યની જાળ કેવી છે! કેવો એક તમાસો છે? આ જીવને આ તમાસો કેવો મોહમાં ફસાવે છે ! આ તમાસો (ખેલ) તો દેખો. // ૧ /
આ જીવ જે ખાય છે તે પુદ્ગલ છે (જડ છે.) જે પીવાય છે. તે પણ બધાં પીણાં જુદા જુદા પુદ્ગલ દ્રવ્યો ભેગાં કરવાથી બનેલાં છે. અરે, આ કાયા (શરીર) પણ પુદ્ગલ દ્રવ્યનું જ બનેલું છે. // ૨ /
ભાવાર્થઃ શરીરની ચામડીની શોભા (વણ) તથા ચામડીની જ સુગંધ તથા અંદરના માંસાદિ પુદ્ગલોનો જે રસ (સ્વાદ) તથા ચામડીની જે કોમળતા-કર્કશતા ઈત્યાદિ સ્પર્શ આ સર્વે ગુણોની મુલાયમતા તે સર્વ પુદ્ગલની (શરીરની) જ બાજી છે. ઉપરોક્ત ગુણોમાંથી કોઈપણ વર્ણાદિ ગુણો આત્માના નથી. આત્મા તો રૂપ-રસ-ગંધ અને સ્પર્શ
