________________
પુદ્ગલ ગીતા
આ જીવ પુદ્ગલના બનેલા શરીરના સંબંધના કારણે જ પુરૂષલિંગ, સ્ત્રીલિંગ અને નપુંસકલિંગ વાળો બને છે. હકીક્તથી જો વિચારીએ તો આ જીવ પુગલનો સંગ ન કરે તો નિર્ભયપણે સદાને માટે અવેદી (વિકાર વિનાનો) જ રહે તેવો છે. ૧ળી | ભાવાર્થ આ સંસારમાં વર્તતા સર્વે પણ જીવો પૌગલિક સુખોમાં રાગબુદ્ધિવાળા હોવાથી પૌલિક સુખો મેળવવા માટે જ વચ્ચે આવતા વિદ્ગો ઉપર ક્રોધી અને વિના વિઘ્ન પૌદ્ગલિક સુખો પ્રાપ્ત થઈ જાય તો અભિમાની અને તે પૌદ્ગલિક સુખો મેળવવા માટે તથા મળેલાને સાચવવા માટે માયા-કપટ-જુઠ કરે છે તથા ન મળેલાં પૌલિક સુખો મેળવવાની લાલસા-તત્પરતા એમ લોભ કરે છે. આમ ચારે કષાયોની ચંડાલ ચોકડી પૌગલિક પદાર્થોના સંગના કારણે અને રાગના કારણે આ જીવને ભૂતની જેમ વળગેલી છે.
તથા આ જીવ શરીરની સાથે એકાકાર છે. તેથી પુરૂષાકાર, સ્ત્રી આકાર અને ઉભયાકાર વાળા પૌદ્ગલિક શરીરનો સંબંધ હોવાથી આ જીવ પર પદાર્થનો સંગ કરવા ઈચ્છે છે. સ્ત્રીનો જીવ પુરૂષનો સંગ કરવાને અને પુરૂષનો જીવ સ્ત્રીનો સંગ કરવાને ઈચ્છે છે. વેદના વિકારો આ જીવને પીડે છે. ભોગની અભિલાષાઓમાં જ આ જીવ કિંમતી સમય ગુમાવે છે.
જો આ જીવ આ પૌદ્ગલિક પદાર્થોનો અને ખાસ કરીને શરીરનો જ સંબંધ છોડી દે તો તે સંગ વિના આ જીવ સદાને માટે અખંડિત એવો અવેદી (વિષયાભિલાષ વિનાનો) નિર્વિકારી થાય તેવું આ શુદ્ધ આત્મદ્રવ્ય છે. હે જીવ! તું તેનું મૂળસ્વરૂપ વિચાર. તેના મૂળ સ્વરૂપ તરફ દૃષ્ટિપાત કર. //૯-૧૦ની બુઢા બાલા તરૂણ થયા તે, પુગલકા સંગ ધારા ત્રિહું અવસ્થા નહીં જીવમેં, પુદ્ગલ સંગનિવાર ૧૧ાાસંતો
