________________
૪૦
પૂજ્ય શ્રી ચિદાનંદજી મહારાજશ્રી કત ઈતને પરભી જો ચેતનકું, પુગલ સંગ સોહાવે રોગી નર જિમ કુપથ કરીને, મનમાં હર્ષિત થાવ પલાસંતો જાત્યપાત્ય કુલ ન્યાત ન જાકું, નામ ગામ નવિ કોઈ પુગલ સંગત નામ ધરાવત, નિજગુણ સઘલો ખોઈ ૬૦ના
સંતો ગાથાર્થ પુદ્ગલની સાથેનો સંબંધ આટલો બધો દુ:ખદાયી હોવા છતાં પણ સોનું ચાંદી તથા હીરા-માણેક વિગેરે) પુદ્ગલ પદાર્થોની સોબત આ ચેતનને શોભાવે છે. ચેતનની શોભા વધારે છે. જેમ રોગી માણસ કુપથ સેવીને (ખોટા રસ્તા સેવીને ન ખાવાના પદાર્થો ખાઈને) મનમાં હર્ષિત થાય છે. તેમ આ જીવ પણ સોના રૂપા અને હીરા માણેકથી મનમાં ફુલાય છે. // ૫૯ !!
પુદ્ગલોની સોબતમાં અંધ બનેલો માણસ જાતિ-અપત્ય કુલનાત-જાત નામ કે ગામ કંઈ જાણે નહિ. માત્ર બહારના દેખાવ માત્રથી અંજાઈને પુદ્ગલોની સોબત કરીને મોટાં મોટાં નામ ધારણ કરે. પણ પોતાના સાચા સઘળા ગુણો આ જીવ ખોઈ બેસે છે. / ૬૦ ||
ભાવાર્થ : ઉપરની બધી ગાથાઓમાં કહ્યું છે. તેમ પુદ્ગલની સાથેની સોબત ઘણી જ દુઃખદાયી છે. ભવોભવમાં ભટકાવનારી છે. આમ જાણવા છતાં પણ કેટલાંક પુદ્ગલોની સોબત આ જીવની બાહ્ય શોભા વધારે છે. દુનીયામાં જીવ સારો દેખાવાનો પ્રયત્ન કરે છે. તેથી જ જીવ તેમાં અંજાય છે. જેમ કે, સુંદર કપડાં, સુંદર સોનાના રૂપાના હીરા માણેક અને મોતીના દાગીના. આ બધી પૌદ્ગલિક વસ્તુઓ છે. તો પણ શરીરની શોભા વધારવા દ્વારા જીવને ખુશ ખુશ રાખે છે. તેના કારણે આ જીવ કપડામાં દાગીનામાં અને શરીરની શોભા કરનારા પદાર્થોમાં અંજાઈ જાય છે અને તેની ટાપટીપ કરીને શોભા શણગાર કરીને મનમાં રાજી રાજી થઈ જાય છે.
