________________
૬૪
*
પૂજ્ય શ્રી ચિદાનંદજી મહારાજશ્રી કૃત પ્યારાં (આટલાં બધાં વહાલાં) કેમ લાગે છે? આ શરીરમાંથી છોડેલું એક પણ પુદ્ગલ દ્રવ્ય (ઝાડો-પેશાબ-નાકની લીટ, મોઢાનું થુક ઈત્યાદિ એક પણ પુદ્ગલ દ્રવ્ય) ફરી ગ્રહણ કરવાં ગમતાં નથી તો પછી અનંતીવાર છોડેલાં આ અતિશય ગંદાં પુદ્ગલો તને કેમ ગમે છે? માત્ર વર્ણ-ગંધરસ અને સ્પર્શ જ બદલાયા છે. બાકી પુદ્ગલો તો તેનાં તે જ છે. તારા વડે જ અનંતીવાર ભોગવાયાં છે. એટલું જ નથી. પરંતુ અનંતા જીવો વડે અનંતીવાર ગ્રહણ કરી કરીને મુકાયેલાં આ પુગલો છે. અનંતા જીવોની આ ઍઠ છે. તે તને લેવાં કેમ શોભે? તેમાં ઘણો પ્રેમ કરવો કેમ શોભે? I૮૯-૯૦ણી. ધન્ય ધન્ય જગમાં તે પ્રાણી, જે નિત રહત ઉદાસી શુદ્ધ વિવેકહૈયામેં ધારી, કરે નપરકી આસાલા સંતો ધન્ય ધન્ય જગમાં તે પ્રાણી, જેહ ઘટ સમતા આણે. વાદ વિવાદ હૈયે નવિ ધારે, પરમારથ પથ જાણે હિરાસંતો
ગાથાર્થ: આ જગતમાં તે પ્રાણીને ધન્ય છે. વારંવાર ધન્ય છે કે જે પ્રાણી નિત્ય ઉદાસીન ભાવમાં (અલિપ્ત ભાવમાં) વર્તે છે. શુદ્ધ નિર્મળ વિવેક હૃદયમાં ધારણ કરીને પોતાનું કલ્યાણ કરવામાં કોઈપણ પર દ્રવ્યની આશા સેવતા નથી. તથા વળી તે પ્રાણીને ધન્ય છે. અર્થાત્ વારંવાર ધન્યવાદ ઘટે છે કે જે પ્રાણી પોતાના આત્મામાં સમતાભાવ લાવે છે. વાદ-વિવાદ-રઘડા-ઝઘડા-પ્રિય-અપ્રિય-પસંદ-નાપસંદ આવી મોહક વાતો હૈયામાં ધારણ કરતા નથી. માત્ર આત્માનું હિત (કલ્યાણ) શેમાં થાય તેવો પરમાર્થ માર્ગ જ દેખે છે. ૯૧-૯રા | ભાવાર્થ ઃ આ સંસારમાં રહેનારા જીવો સુખના પ્રસંગો આવે ત્યારે રાજી રાજી થઈ જાય છે અને દુઃખના પ્રસંગો આવે ત્યારે શોકાતુર થઈ જાય છે. આ બધી મોહદશા છે. તે માટે આ જગતમાં તેવા આત્માઓને જ ધન્યતા ઘટે છે કે જેઓ ગમે તેવા દુઃખ કે સુખના પ્રસંગો
