________________
પુદ્ગલ ગીતા
૧૫ પ્રગટ થાય છે ત્યારે સાચો ભેદ જણાય છે અને આ જીવ સમજે છે કે કોણ કોનો બેટો અને કોણ કોનો બાબો, તથા કોણ કોનો પિતા અને કોણ કોની માતા ? ભવ પલટાતાં બધુ જ પલટાઈ જાય છે. અઢાર નાતરાવાળા દષ્ટાન્તની જેમ આ જીવ અનેક સગપણવાળો બને છે. તેથી સાચું કોઈ એક સગપણ પણ રહેતું જ નથી. હે જીવ! તું પોતે કંઈક સમજ, દેખાતી દુનિયા અનિત્ય છે. ક્ષણભંગુર છે. તું તારા આત્માના ગુણોને જાણ અને તેને પ્રાપ્ત કરવા પ્રયત્ન કર. જે સદાકાળ તારી સાથે જ રહેશે. અને તારે ક્યારેય પરાધીનતા પ્રાપ્ત કરવી નહિ પડે. ૨૦ પુદ્ગલ સંગ નાટક બહુ, નટવત્ કરતાં પાર ન પાયો ભવસ્થિતિ પરિપકવ થઈ તબ, સહેજે મારગ આયો ૨૧.
- સંતો પુદ્ગલ રાગે દેહાદિકનિજ, માનમિથ્યાત્વી સોચી દેહગેહનો નેહ તજીને, સમ્યગ્દષ્ટિ હોયરરાસંતો
ગાથાર્થ પૌદ્ગલિક ભાવોની સોબતના કારણે તેનો એટલે કે શરીર, ઘર, ગાડી વાડી વસ્ત્ર-આભરણ ઇત્યાદિ પર પદાર્થોના મોહના કારણે નટવૈયાની જેમ ભવોભવમાં પુદ્ગલના સુખનો અનુભવ કરવાનાં અને તેમાં મ્હાલવાનાં ઘણાં વિવિધ નાટકો આ જીવે કર્યા છે. આ નાટકનો ક્યારે ય પાર આવતો નથી. પરંતુ જ્યારે ભાવસ્થિતિ પરિપકવ થાય છે. ત્યારે તેમાંથી નીકળવાનો માર્ગ આ જીવ સ્વાભાવિકપણે જ પામે છે. [૨૧
પૌગલિક ભાવોનો અતિશય ગાઢ રાગ હોવાના કારણે માન અને મિથ્યાત્વ પામે છે. તે જ જીવ ડાહ્યો થાય તો શરીર અને ઘર આદિ પદાર્થોનો સ્નેહ (રાગભાવ) ત્યજીને સમ્યગ્દષ્ટિ થાય છે. //રરા
