________________
૨ ૧
પુગલ ગીતા સાંભળવામાં, જોવામાં, સુંઘવામાં, ખાવા-પીવામાં અને સ્પર્શ કરવામાં) જ જે જીવો રચ્યા પચ્યા છે તે જીવો દુર્લભમાં દુર્લભ એવો આ મનુષ્ય જન્મ નિરર્થક ગુમાવે છે. “મનુષ્યભવની જિંદગી થોડી અને ઉપાધિઓ ઘણી.” આવું જીવન જીવીને આ જન્મ સાધના નહિ કરવાના કારણે નિષ્ફળ પોતાનો જન્મ આ જીવ ગુમાવે છે. આ કાર્ય કેવું મુર્ખાઈ ભરેલું છે તે વાત એક ઉદાહરણ આપીને સમજાવે છે કે છજા ઉપર કે દોરી ઉપર બેઠેલા કાગડાને ઉડાડવા માટે જેમ કોઈ બ્રાહ્મણ ચિંતામણિ રત્ન નાખે. તેની જેમ આ કાર્ય નિષ્ફળ સમજવું. ચિંતામણિ રત્ન કાગડો ઉડાડવા માટે જોરથી ભૂમિ ઉપર પછાડે તો તેના અવાજથી કાગડો ઉડી તો જાય. પરંતુ લાખોની કિંમતનો આ મણિ ભાગી-તુટી જાય અથવા ક્યાંયના ક્યાંય પડે જે ફરી હાથ લાગે નહિ. તેમ પાંચ ઈન્દ્રિયોના વિષય સુખોમાં જ આ કિંમતી મનુષ્ય જન્મ ગુમાવવો તે આવું મુર્ખાઈ ભરેલું કાર્ય છે. પાછળથી કેવળ એકલો પસ્તાવો ન થાય તેમ છે. હાથમાં બીજું કંઈ જ આવે નહીં. ૨૯.
આ મનુષ્ય જન્મ દશ દષ્ટાન્તો દ્વારા અત્યન્ત દુર્લભ છે. આમ જ્ઞાની ભગવંતોએ શાસ્ત્રમાં કહ્યું છે. (આ દશ દષ્ટાન્તો અન્ય શાસ્ત્રોથી જાણી લેવાં.) જેમ જે આત્માએ કેવળ એકલો સુવર્ણ રસ જ ચાખ્યો હોય. બાપ-દાદાનું કમાયેલું જ સોનું પહેર્યું હોય પોતે મહેનત ન કરી હોય. તેનું જ પાન કર્યું હોય તેને સુવર્ણની કિંમત કેમ સમજાય ! વૈભવશાળી જીવ દરરોજ સુવર્ણથી શરીર શોભાવે. પણ તેને ખબર નથી કે આ દાગીનાની કેટલી કિંમત છે? તેણે વસાવેલું નથી. બાપદાદાનું કમાયેલું છે. એટલે તેનો ઉપયોગ કરે છે. પરંતુ સમજાતું નથી. કે આ સોનું કેટલું કિંમતી છે ! આ જીવ મૂક્યોગ જ વધારે કરે છે.l૩O|ી હારત વૃથા અનોપમ નરભવ, ખેલી વિષયરસ જાઆ પીછે પછતાવંત મનમાંહી, જિમસિમલકા સુઆ ૩૧
