________________
પુદ્ગલ ગીતા છે. એટલે જ જ્ઞાની મહાત્માઓ મોક્ષમાં સ્વગુણોની રમણતાનું જ અનંત અનંત સુખ છે આમ ફરમાવે છે.
જ્યાં સુધી આ જીવ આ સંસારમાં રહે છે. ત્યાં સુધી શરીરાદિનો સંબંધ હોવાથી જ પ્રથમ શરીરનો સંબંધ, ત્યાર બાદ તે શરીરના સંબંધને લીધે થયેલા પુત્રાદિક પરિવારનો સંબંધ અને તે બધાના સંરક્ષણની પાલનપોષણની જવાબદારીના કારણે ધન અને ઘરનો સંબંધ, આ અનિવાર્ય થઈ પડે છે અને દિવસે દિવસે આ જીવ આ વિડંબણાઓની પરંપરામાં જ પોતાનું જીવન પસાર કરે છે. કેવળ એકલું આર્તધ્યાન અને રૌદ્રધ્યાન ધરીને નરક-નિગોદના ભવોમાં રખડે છે. આમ જ્ઞાની મહાત્માઓ આપણને કહે છે. તે માટે જો આ જીવ આવા દુઃખદાયી પુગલનો સંગ છોડી દે. પુદ્ગલના સંગનો ત્યાગ કરે તો એક ક્ષણ માત્રમાં જ અજરામરપદ (જયાં જન્મ-જરામરણ-રોગ અને શોક ક્યારે ય નથી એવું પદ) આ જીવ ક્ષણ માત્રમાં જ પ્રાપ્ત કરે છે. જેમ પૃથ્વીચંદ્ર રાજા રાજ્યગાદી ઉપર હોવા છતાં અને ગુણસાગર લગ્નની ચોરીમાં હોવા છતાં ઉપરોક્ત વૈરાગ્યના જોરે અંતર્મુહૂર્ત માત્રમાં જ કેવલજ્ઞાન-કેવળદર્શન પ્રાપ્ત કરનારા બન્યા હતા. /૧૧-૧૨ા. પુદ્ગલ રાગ કરી ચેતનકુ, હોત કર્મકો બંધા પુદ્ગલ રાગ વિસારત મનથી, નિરાગીનિબંધા૧૩ સંતોul મન-વચ-કાય જોગ પુદ્ગલથી, નિપજાવે નિતમેવા પુદ્ગલ સંગ વિના અયોગી થાય લહી નિજમેવ ૧૪ સંતો
ગાથાર્થઃ પૌગલિક પદાર્થોનો રાગ કરવાથી આ જીવને કર્મનો બંધ થાય છે. તે માટે પૌગલિક પદાર્થોનો રાગ મનથી પણ વિચારીને હે જીવ ! તારે નિરાગી અને નિબંધ થવું જોઈએ.
