________________
૧૭
અગ્યારમા દેવલોકના એકવીશ સાગરોપમનું આયુષ્ય ભોગવી ત્યાંથી ચ્યવીને આ ભરતક્ષેત્રમાં સૌરીપુર નામના નગરમાં સમુદ્રદત્ત શ્રેષ્ઠિની ભાર્યા પ્રીતિમતીની કુક્ષિમાં પુત્રપણે ઉત્પન્ન થયા.
ગર્ભના મહિમાથી પ્રીતિમતીને દોહદ થયો કે, હું શ્રાવકના બાર વ્રત ગ્રહણ કરૂં, મહાવ્રતને ધારણ કરનાર મુનિઓને અશનાદિ ચારે પ્રકારનો આહાર વહોરાવી ભક્તિ કરૂં. સર્વ સંસારી જીવોને પોતે વ્રતધારી કરૂં. તેમ જ નૃત્ય, ગીત, વાજિંત્ર તથા વાર્તા વિનોદમાં સમ્યક્ પ્રકારે વ્રત પાળનારાઓના ગુણોનું શ્રવણ કરૂં.
એ પ્રમાણેનો દોહદ શ્રેષ્ઠિએ પૂર્ણ કર્યો પછી સમય આવતાં પ્રીતિમતિએ રૂપ અને લાવણ્યથી ભરપૂર એવા પુત્રને જન્મ આપ્યો. નાળ દાટવા માટે પૃથ્વી ખોદતાં તેમાંથી નિધાન પ્રગટ થયું. પિતાએ સુવ્રત એવું નામ રાખ્યું. અનુક્રમે ગુરૂની સાક્ષિએ સમગ્ર કળાઓ શીખ્યો. યુવાવસ્થા પામતાં પિતાએ તેને મહા મહોત્સવપૂર્વક અગિયાર કન્યાઓ પરણાવી. પછી આયુષ્ય પૂર્ણ થતાં તેના પિતા મરણ પામ્યા. એટલે તે સુવ્રત અગિયાર ક્રોડ દ્રવ્યનો સ્વામી થયો.
એકદા તે ગુરૂને વંદન કરવા ગયો. તે ગુરૂ ભગવંત પાંચ સમિતિ ત્રણ ગુપ્તિથી યુક્ત હતા. પાંચ મહાવ્રતોનો ભાર ધારણ કરવામાં ધુરંધર હતા. દેવ, મનુષ્ય, તિર્યંચના ઉપસર્ગોને જીતનારા હતા. સત્તાવીશ ગુણોથી યુક્ત હતા. મુનિઓના નાયક હતા, કામદેવના વિકારથી રહિત હતા.
જિનેશ્વરોએ કહેલા શાસ્ત્રોનો સમ્યગ્ બોધ હોવાથી ભવ્ય પ્રાણીઓના હૃદયને દેશનાથી આનંદ પમાડતા હતા. ક્ષમા, મૃદુતા, આર્જવતા, મુક્તિ, તપ, સંયમ, સત્ય, પવિત્રતા, પરિગ્રહરહિત, બ્રહ્મચર્ય આદિ દશ પ્રકારના યતિધર્મનું પાલન કરવામાં સાવધાન હતા.
નવ પ્રકારની બ્રહ્મચર્યની ગુપ્તિનું સારી રીતે પાલન કરવામાં તત્પર હતા. ચંદનથી પૂજા કરનાર ઉપર અને શસ્ત્રથી છેદ કરનાર ઉપર તેમનો સમાન ભાવ હતો. પ્રશંસા, નિંદા, લાભઅલાભ, સુખ-દુ:ખમાં સમાન વૃત્તિ હતી. મેરૂપર્વત જેવા ધીર, સાગરસમ ગંભીર, શંખ જેવા ઉજ્વલ, નિર્મલ ભારંડ પક્ષીની જેમ અપ્રમત્ત હતા.
આવા સર્વ ગુણસંપન્ન, સાક્ષાત્ કલ્પવૃક્ષ જેવા શ્રી ધર્મઘોષસૂરિ નામના ગુરૂને સમવસરેલા જોઈને શ્રેષ્ઠી પુત્ર સુવ્રત જાણે પોતાનો પુણ્યસમૂહ સાક્ષાત્ પ્રગટ ન થયો હોય તેમ જાણી પોતાના આત્માને ધન્ય માનતો એવો વિનયસહિત વિધિપૂર્વક ગુરૂભગવંતને નમસ્કાર કરીને, ગુરૂભગવંતે આપેલી ભવ્ય જીવોના ચિત્તને હર્ષ આપનારી, દુરંત એવા સંસારરૂપી મહાસાગરને તરવામાં વહાણ જેવી અને ચોરાશી લાખ જીવયોનિમાં પરિભ્રમણ કરવાથી કંટાળેલા જીવોને માટે મહાવૈરાગ્યને ઉત્પન્ન કરનારી, પાંચ પર્વની આરાધનાનું ઉત્તમ ફળ બતાવનારી એવી દેશના સાંભળીને સુવ્રત શેઠને જાતિસ્મરણ જ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું અને ગુરૂદેવને પૂછ્યું.
હે ગુરૂદેવ ! મેં પૂર્વભવમાં મૌનએકાદશીનું તપ કર્યું હતું. તેના પ્રભાવથી હું અગિયારમા દેવલોકમાં દેવપણે ઉત્પન્ન થયો હતો અને ત્યાંથી ચ્યવીને અહીં પણ અગિયાર ક્રોડ સોનૈયાનો સ્વામી થયો છું. તો હવે હું શું સુકૃત કરૂં કે જેથી અસાધારણ ફળનો ભોક્તા થાઉં ?
