________________
૧૦૯ સોંપી દઈએ ?પૂજારીને.... પૂજા.... અરિ... પૂજાનો જે શત્રુ છે એવો પૂજારી કેવા વાળાકુંચી પ્રક્ષાલ બધું કરે છે? તે ધ્યાન રાખો છો? પરમાત્મા સાથે એકમેક થવાની ક્રિયા તે ચૈત્યપરીપાટી.
મુસાભાઈનાં વા પાણી.... કંજૂસના સરદાર મુસાભાઈ, બધા પાછળ લાગ્યા મુસાભાઈ! એકવાર તો જમાડો. જમણવાર તો રાખ્યો, બધાંને આગ્રહ, મનવાડ કરી કરીને જમાડ્યા. બધા આશ્ચર્ય પામ્યા, વાહ શું જમણવાર કર્યો છે ત્યારે મુસાભાઈ કહે મારાં તો વા અને પાણી છે, આ બધું તો તમારું જ છે. જમીને જ્યાં નીચે ઊતરે છે બધા ત્યાં બુટ-ચંપલ ગાયબ કારણ મુસાભાઈએ મહેમાનોનાં બુટ-ચંપલ વેચીને જમણવાર કરેલો.
દેરાસરના ભગવાનને દેરાસરની સામગ્રીથી જ બધું કરાય? જે ખાલી હાથે જાય તે ખાલી હૈયે પાછો આવે. દૂધ કેવું?ડેરીનું. લાઈટો થોકેથોક, ભીવંડીના વિમલભાઈ નવલાખની સામગ્રીથી રોજ પૂજા કરે છે. દર્શનાર્ દુરિત ધ્વંસી, વંદના વાંછિત પ્રદઃ પૂજના પૂરક શ્રીણાં, જિનઃ સાક્ષાત્
સુરધુમઃ.
કલ્પવૃક્ષ તો જે માંગો તે આપે પણ જિનરૂપી કલ્પવૃક્ષ તો અચિંત્ય ચિંતામણી જેવા છે. કલ્પવૃક્ષથી શાશ્વત સુખ ન મળે ત્યારે આ જિનેશ્વર મોક્ષ આપે. નંદમણિયાર દેડકાનો જીવ. ભગવાનના વંદનના ભાવથી દેવ બન્યો. દુર્ગતાનારી ફૂલપૂજાના ભાવથી દેવ બને છે. ભગવાનની કરૂણા સર્વ જીવો ઉપર હોય છે, પણ કૃપાપાત્ર તો અમુક જીવ જ થઈ શકે. જેમકે, ગૌતમસ્વામી ભગવાનના એવા કૃપાપાત્ર બન્યા છે, અનંતલબ્ધિના ભંડાર બની ગયા. જેને જેને દીક્ષા આપી તે કેવલ પામી ગયા, આવા ગુરૂ ઉપરના વિનયથી કૃપાપાત્ર બન્યા. કૃપા કોને મળે? નોંધ રાખો કે, સમર્પિત ભાવવાળાને જ મળે.
ક્ષમાપનાના ત્રીજા કર્તવ્ય વિષે વધુ પ્રકાશ
જો ઉવસમઈ તસ્સ અસ્થિ આરોહણા. ક્ષમાભાવ તમામ આરાધનાનો સાર છે. પરઃ પ્રવિષ્ટઃ કુરુતે વિનાશ... આત્મામાં કષાય ઘૂસ્યા કે ઘરનું સત્યાનાશ થાય. નાનો ભાઈ દશ વર્ષનો, મોટોભાઈ મોટો. લગ્ન થઈ ગયું છે. મા મરી ગઈ, હવે મોટો નાને મોટો કરે છે. નાનાનું લગ્ન થયું, પણ નાની વહુ કહે છે કે, મારે ઢસરડા કરવાના? હું પતિને પરણી છું ઘરને નહિ. કામ કરવાના ઘણા ઝઘડા હોય છે. હિસાબ રાખો એટલે દિવાલ ઊભી થવાની. ભેદ પડવાનો જ. બુદ્ધિમાન હોંશિયાર સમજે કે, ઘર મારાથી ચાલે છે, પણ એમ નથી સમજતા કે, પુન્યથી બધું થાય છે. દરેકને પોતાનું પુન્ય કામ કરે છે, બે આની અક્કલ ઓછી હોય તો પણ પુન્ય હોય તો કામ ચાલે છે. દરેકને એમ હોય છે કે, હું ઘણું કરું પણ મારી કદર નથી, કરતાં સહુ ઘરનાં. - પંક્તિભેદ કરો એટલે ધીમે ધીમે સંઘર્ષો ઊભા થાય. બોલતાં ન આવડે તો ઝઘડા ઊભા થઈ જાય, પિતા-પુત્ર પંદર વર્ષે મળ્યા છતાં બોલતાં ન આવડ્યું બગડી ગયું, દ્વેષભાવ દુર્ભાવ ન છોડો તો ઝેરની લીંબોળી જ ઊગવાની. પાંચસો માણસ મરી જાય ત્યારે આપણને ન લાગે, પણ કોઈ બે અક્ષર બોલી જાય તે સહન ન થાય. તમારા સુખની ચાવી તમારી પાસે નથી, કોઈ આડું અવળું બોલે તો તમે ભડકે બળી જાઓ છો, તેથી તમને સુખી કરનાર કોઈ નથી. માણસનું મન બગડ્યું તો દરેક
ના.
'
