________________
૧૨૯
સાલમુબારક જૈન ન બોલે પણ જુહાર બોલે
જૈન પદ્ધતિ મુજબ સાલમુબારકની આપણી પદ્ધતિ નથી પણ જુહારની છે. કથા
પઘરથરાજાને બે રાણી હતી. એક જૈન એક શૈવ. એકવાર બંનેને ચડસાચડસી સામસામે, રથે પહેલો કોનો ફરે રાજા પાસે ન્યાય ગયો, રાજાએ કહ્યું, જેનો પુત્ર મહાપરાક્રમ કરે તેનો રથ વળે. વિષ્ણુ અને મહાપદ્મ રાજકુમાર જૈન રાણીના પુત્ર હતા. મારી માતાને અપમાન સહન કરવું પડે, તે જૈન ધર્મનું અપમાન છે. દેવગુરૂનું અપમાન છે. તે ઘરથી નીકળી ગયો, પુન્ય જોરદાર. પછી ચક્રવર્તી થઈ ગયો. માતાની ઈચ્છા પૂરી કરી, રથ વાળ્યો. જમદગ્નિ અને પદ્મરથ રાજાએ દીક્ષા લીધી. નૂતન હોવા છતાં ટકી રહ્યા. જમદગ્નિ તાપસ ચૂકી ગયો, રેણુકાને પરણ્યો સંસાર વધ્યો.
મહાપા ચક્રવર્તી બન્યા બાદ તેમને નમુચિ નામનો નાસ્તિક મંત્રી હતો. વાદ બે પ્રકારના. ૧ તત્ત્વ નિશ્ચય માટે ગુરૂ શિષ્ય વચ્ચે થાય. જેની પાછળ કાંઈ તત્ત્વ મળે તે સારો વાદ.કહેવાય. હંસ પરમહંસનો વાદ જય માટે હતો, જય માટેના વાદનાં હંમેશાં સંકલેશ જ હોય. રાગ દ્વેષ પોષાતો હોય તેવો વાદ જૈનમુનિ ન કરે. જૈન ધર્મની નિંદા થાય તેવા પ્રસંગ આવે અને અવસરે કામ કરે પણ તે અંતે સંકલેશમાં પરિણમે. (સ્કંધક - પાંચસો મુનિ) મહાચક્રવર્તી મહાપદ્મના રાજ્યમાં નમુચિએ આવો વાદ માંડ્યો હતો. પદાર્થને માનવા શ્રદ્ધા જોઈએ. માનેલા પદાર્થોને સિદ્ધ કરવા તર્ક જોઈએ. નમુચિ વાદમાં હાર્યો, મહારાજની જય બોલાઈ. લોકો તો હારેલાની હુરે બોલાવે, જીતેલાની જય બોલાવે.
એક્વાર કોઈ પ્રસંગે નમુચિએ મોટું કાર્ય કરી આપ્યું. રાજા ખુશ થઈ ગયો, વરદાન માંગવા કહ્યું, નમુચિએ કહ્યું, પછી માંગીશ અને એકવાર પેલા મુનિના ગુરૂ ચોમાસા માટે (સુવ્રતાચાર્ય) આવેલા હતા, નમુચિને વિચાર આવ્યો, દુઃખી કરવા આ મોકો સારો છે. રાજા પાસે ચાર મહિનાનું રાજ્ય માંગી લીધું અને નમુચિએ જોરદાર યજ્ઞો શરૂ કરાવ્યા. પૂર્વે ઈર્ષ્યા અને અહંકારે મોટા યજ્ઞો કરાવ્યા છે. અશ્વમેઘ યજ્ઞમાં ૫૯૭ ઘોડા મરાય. નરમેધ યજ્ઞ પણ હોય છે. આ યજ્ઞમાં આવવા બધાને આમંત્રણ આપ્યું, ન આવે તેને દંડ આપવો. આવો કાયદો રાખ્યો, બધા ભયના માર્યા લોકો આવવા લાગ્યા સુવ્રતાચાર્યનો પરિવાર ન આવ્યો. સાધુ સત્ય માટે નિર્ભય હોય. પણ નિરપેક્ષ હોય, તેને બહુ વ્યવહાર માર્ગની કુશળતા ન હોય. મોઢે મોઢ કહેનારો સાધુ સાચો જ હોય. હવે શું થશે આ ભય સાધુને ન હોય. નમુચિને તો આ ગુનો પકડવો હતો, સાધુ ન આવ્યા પણ પરાણે બોલાવ્યા. કેમ વ્યવહાર પાળતા નથી ? સ્પષ્ટ વાત કરી. આ ધર્મ નથી, ઘોર હિંસા છે. અમે અભિનંદન ન આપીએ. આચાર્યે સ્પષ્ટ કહી દીધું. નમુચિએ કહ્યું, તમે જ અહિંસાવાદી છો ? બીજા કોઈ નથી ? આચારધર્મમાં ચુસ્તતા તો જોઈએ જ. આચાર્ય મહારાજ જાણે છે કે, આ નમુચિ સંકટમાં ઉતારશે. પણ અધર્મને ધર્મનું લેબલ ન લગાવાય. તીર્થકર એટલે સત્ય માર્ગના જ પ્રકાશક હોય. તીર્થંકરો જો છુપાવે તો સાચો માર્ગ કોણ બતાવશે?
