________________
૯ પ્રભુજી પાસે વ્યાપ વિના જપ કરવો. તપ ગૌણ થાય, દેહનું દમન થાય, જપની મુખ્યતા થાય. પ્રતિષ્ઠાનો આટલો ખર્ચો મંદિરમાં પ્રભુજીને પધરાવી પછી હૃદયમંદિરમાં પધરાવવા માટે છે.
નેમિનાથપ્રભુએ શંખેશ્વરમૂર્તિ મંગાવી, હવણ કરાવી જરા દૂર કરાવી. ધ્યાન, જપ, ઉપાસનાથી વિઘો દૂર થાય. ખુદ ભગવાનના ચરણનો સ્પર્શ કરત તો પણ જરા દૂર ભાગી જાત પણ ભગવાને હવણનું મહત્ત્વ કર્યું, પોતાની પાસે શકિત હોવા છતાં ગૌરવ વધારવા પ્રયત્ન કર્યો. ત્રણ દિવસ પોતે જ ચોકીપહેરો ભર્યો, શા માટે? ઈન્દ્ર ત્રણ દિવસ રથ ભમાવ્યો, લશ્કરમાં સૈન્ય જેવો દેખાવ કર્યો, બધો જ વ્યવહાર ભગવાને કર્યો. બાહ્ય પરિસ્થિતિ ઉપરથી લોકોને જલ્દી ખ્યાલ આવે છે. બાહ્ય રક્ષણ કરવા ભગવાને આ બધો દેખાવ કર્યો છે. શંખેશ્વરની મૂર્તિ શા માટે લાવી? ભગવાનની આરાધનાથી શુદ્ધિ પામે, સદગતિમાં જાય, સમકિત પામે. રોગનો ઉપદ્રવ નિમિત્ત છે. બાકી રક્ષણ નિમિત્તે આવેલી મૂર્તિ આલંબનરૂપ બની છે.
નવકાર ગણતાં ગણતાં રોગ જતો રહે પણ શ્રદ્ધાથી ગણાયેલો નવકાર જીંદગી સુધી, ભવોભવ , ” સુધી પકડાઈ જાય. આપત્તિ નિવારણ માટે પકડેલો ધર્મ પછી પણ ભવોભવ સુધી પકડાયેલો રહેશે. શંખેશ્વરપ્રભુની સાધના તે આપત્તિ નિવારણ માટે જ નહિ પણ ધર્મમાં સ્થિરતા કરવા માટે કરવાની છે. શંખેશ્વરની સાધના સમતાને સ્થિર કરવા માટેની છે. શંખેશ્વરની સાધના સમાધિને પ્રાપ્ત કરવા માટે કરવાની છે. સમતાકી દો બુંદ મુઝે ભી દો વીતરાગ મહાન. સુખ-દુખમેં સમચિત્ત રહું મેં, ઓ મેરે ભગવાન. સમતાસકો પાકર યહ મેરા મનવા, કહીં લલચાયેના.
આસોવદ ચૌદશ.
ઉત્તરાધ્યયનનાં ૧૮ અધ્યયન
संजोगा विप्पमुक्कस्स, अणगारस्स भिक्खुणो શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે અંતિમ ચોમાસું પાવાપુરીમાં કર્યું. તેઓ કેવલી હતા તેથી તેમને આયુષ્યની ખબર હતી તેથી લગાતાર સોળ પ્રહર દેશના આપી. છેલ્લે ઉત્તરાધ્યયન સૂત્રની ૩૬ અધ્યયનની દેશના આપી તેમાં વિનય અધ્યયન પહેલું છે. ચતુર્વિધ સંઘ બેઠો છે. પણ મુખ્ય શાસન સાધુ-સાધ્વીથી ચાલશે તેથી પ્રભુએ વિનય નામનું પહેલું અધ્યયન બતાવ્યું છે.
૧. વિનય વિનય વિના કોઈ આરાધના ફલવતી બનતી નથી. શિષ્ય ગુરૂનો કેવો વિનય કરવો? કેવી રીતે ચાલવું? કેવી રીતે બેસવું? વિગેરે વાતો બતાવી છે. અને આ રીતે વિનયવાન આત્મા સંસારથી કેવી રીતે મુક્ત બને છે, કેવું પાલન કરે છે, તે રીત બતાવી છે.
વિનયભૂલો ધમો ચારિત્રધર્મનું નિરતિચારપાલન વિનયથી થાય છે. તપ કદાચ ઓછો હોય તો પણ વિનયથી સંસાર તરી જાય છે. ગુરૂને સમર્પિત થવાથી ગુરૂ જ તેને ઊંચે ચઢાવી પાર કરે છે.
પંથગ અને શેલગનું દાંતઃ
પંથગજીનો વિનય અદભૂત હતો. ગુરૂ બિમાર હતા, બધા સાધુઓ છોડીને જવા છતાં તેઓ . ગુરૂ આગળ રહ્યા. પરિસહ સહન કરે તે જ વિનય કરી શકે. ચોમાસી ચૌદશ આવી ગુરૂને ખામણાં કરવા જતાં ગુરૂ જાગૃત થયા...અને આરાધના કરીને સિદ્ધક્ષેત્ર પર સિદ્ધિ પામ્યા. *
