________________ આ રીતે કવિએ સુરત શહેરની વૈવિધ્યપૂર્ણ માહિતી આપતી સ્થળ વર્ણનની ગઝલ રચી છે.જેમાં ઉર્દુ, ફારસી ભાષાના શબ્દોની આછી ઝલક જોવા મળે છે. ગઝલના પ્રાસ માટે શબ્દો તોડ ફોડ કરવામાં આવ્યા છે. હિન્દી ભાષાનો પણ પ્રભાવ જોવા મળે છે. (પંક્તિ સંદર્ભ જૈનયુગ પુ. 4. અંક 3/4 પા. 143 થી 146) કવિએ ગઝલને અનુરૂપ ભાષા વૈભવનો વિશિષ્ટ પ્રયોગ કર્યો છે. હિન્દી, ઉર્દુ અને અરબી ફારસી ભાષાના શબ્દપ્રયોગોથી ગઝલ સ્વરૂપ કલાત્મક બન્યું છે. સ્થળ વર્ણનની ગઝલોમાં આ ગઝલ નમૂનેદાર છે. અવ્વલ, ગજ્જલ, સહેરે, બરનન, કાબિલઝીક્ર, દેતેક, કોરાફ, લાલાક, દલ્લાલ, પાનક, મક્કન, બહોત, મહેલાક, હુકમક્રીનો, અરૂ, ઐસે, પૌં, તારીફ, કૌન, નિચૌદસે, સફરિ, સમઝણ, ભારીફ, હુંડીફ અચ્છ, પાતસાર, નવાબ, ખાસાક, ઈમાની, નેકી વગેરે શબ્દ પ્રયોગો અને હિન્દી ભાષાના શબ્દોના મિશ્રણથી ગઝલની ભાષા તત્કાલીન મુસ્લિમ શાસનનો પ્રભાવ દર્શાવે છે. કવિની ઐતિહાસિક વિષય વસ્તુની વર્ણન કરવાની અભિરૂચિનો ખ્યાલ આવે છે. સાંપ્રદાયિક રચનાઓનું મોટા પ્રમાણમાં સર્જન થતું હતું ત્યારે જૈન કવિઓએ સંપ્રદાય મુક્ત રહીને સમયની સાથે રાજકીય પ્રવાહને લક્ષમાં લઈને સ્થળ રચનાની ગઝલો રચી છે. તેમાં જૈન મંદિરો અને ગચ્છનો પણ ઉલ્લેખ કરીને સાંપ્રદાયિકતાનો સંકેત કર્યો છે. 169
