________________ “કહે વાચક સુનિઈ નૃપત, શ્રી હુમાયુ તવ તાત તુમ મિલનેકુ આન હૈ, નોબત સોઈ સુનાત (પા-૯૧) ચિત ચમક્યો ચંદની ચઢી, દેખે શ્રી સુલતાન કૃષ્ણવરણ બહુ ગધય, લાખી ફોજ પ્રમાણ ના તે વિચ ગજ અંબાડિઇ, ચમર ઝપાટા હોય તાત હુમાઉ સાહને, દેખે અકબર સોય પરા ઈમ ચાલતે આવિયો, સાહી બાગની પોલ પિતા પુત્ર દોઉ મિલ્યા, હરખતણે કલ્લોલ હા બેઠા આસન એહવે, હુઈ રસોઈ તયાર. પુત્રપિતા ભોજન કરી, આયા સભારે મઝાર પાસા (7) કવિની અભિવ્યક્તિમાં વૈવિધ્ય પણ રહેલું છે. વૃત્તાંતને માત્ર માહિતી દ્વારા પ્રગટ કરવામાં આવ્યું નથી પણ તેમાં અદ્ભુત રસની સૃષ્ટિ ને રસિક્તાનાં તત્વોનો સમાવેશ કર્યો છે. ધર્મનો પ્રભાવ, ચમત્કારનું નિરૂપણ, દેવ દેવીઓની સાધાનાથી પ્રાપ્ત થતી શક્તિ, મનોવાંછિત પૂર્ણ થવામાં સહાય મળવી, શુભ સ્વપ્ન દર્શનથી લાભ પ્રાપ્તિ-ભાગ્યોદય થવો, ગુરૂ વાણીમાં પુનર્જનમના વૃત્તાંતનો સંદર્ભ ને શંકા નિવારણ વગેરેના નિરૂપણમાં જિન શાસનના શણગાર સમા અણગાર, પંચમહાવ્રતધારી, ધર્મનું સ્વરૂપ સમજાવનાર ગુરુનો જ મહિમા પ્રગટ થયેલો છે. ધાર્મિક કથા વસ્તુની અભિવ્યક્તિમાં જાણે અજાણ્યે ઉપદેશનું તત્ત્વ આવી જ જાય છે. આ એક સાંપ્રદાયિક મર્યાદા છે. ધાર્મિક રચનાઓ દ્વારા લોકોની ધર્મ ભાવનાનું પોષણ કરી ધર્માભિમુખ બનાવી શાંતિ પ્રાપ્ત થાય તેવા હેતુથી પ્રત્યક્ષ કે પરોક્ષ રીતે ઉપદેશનું તત્ત્વ 312
