________________ - નરેન્દ્ર, સૂરીસરુંસુરીશ્વસં. કઠિન સંયુક્તાક્ષરના ઉચ્ચારણની મુશ્કેલી નિવારવા માટે સ્વર ઉમેરવામાં આવે છે. નિવાર્ણ-નિરવાણ, સાધ્વી-સાધવી, જન્મ-જનમ, સ્મરણ-સમરણ, સંપૂણ સંપૂરણ, પૂર્વ-પૂરવ, હર્ષિત-હરખિત, પદાર્થપદારથ, તખ-તખત, શ્રી-સિરિ, પ્રધાન-પરધાન, દર્શન-દરિશન એમની રચનાઓમાં લઘુ પ્રયત્ન “હ શ્રુતિનો પ્રયોગ થયેલો છે. તાહરું, મારું, કેહની, લહેરસ્ય, પોહોતા, મોહોચ્છવ, અનુસ્વારનો વિશિષ્ટ પ્રયોગ થયો છે. દા.ત. કુંમર, ખાનપાન, કામ, કહે, નહિં, નેણ, ધ્યાન, કૌન, 'ભાણા, કેહેવાય, વરિંઇ, સસર્યો, પૂછે, જાણી, હોંગે, દાન, વગેરે તેમાં બોલીનો પ્રભાવ છે. જિહાં-તિહા, જેહ-તેહ, તિ-ઇણે, જેવાં સાપેક્ષ અવ્યયનો પ્રયોગ જોવા મળે છે. કવિની જોડણી વિશેની એકસૂત્રતા જોવા મળતી નથી. એકજ શબ્દ બે રીતે લખાયેલો જોવા મળે છે. સૂત્ર-સુત્ર, સૂર-સુર, તીરથતિરથ, ગુરુ-ગુરૂ, વગેરે જેવા શબ્દો ઉદા. રૂપ છે. કવિની ભાષાનો વિચાર કરતાં ગુજરાતી ભાષાનો વિશેષ પ્રયોગ છે. છતાં અભિવ્યક્તિમાં હિન્દી, ઉર્દુ, પ્રાકૃત અને અપભ્રંશનો પ્રભાવ પડેલો છે. એટલે ઉપરોક્ત ભાષાના શબ્દોનો વાક્યમાં પ્રયોગ થયેલો હુઆ, હુઈ, બિચ, ક્યિો, બહોત, મુઝ, બાહિર, તીન, તુઝ, મારવાડી બોલીનો પ્રભાવ દર્શાવતા કેટલાક શબ્દો જોઈએ તો પરંપરે છે. અજેસીજી, કરાયો, વસાયો, કહાયો, લડાયો, જોર્વે, માન, થાન, 320
