________________ સંસયના ઉત્તર લખ્યા પ્રમાણે સાંભલી જે કોઈ મનમાં કલ્પના આણયે તે સાવજ્જાચાર્યની પરે ઘણો કાલ રકલશે તે માટે સાંભલીનૈ એ સૂત્રની પ્રતિતરાવતી શ્રધ્ધા રાખવી એ માનિશીથ સૂત્ર ગ્રંથં સાડા ચાર હજાર ચૌમાલીસ પ્રમાણે હૈં. અધ્યયન છે છે. ચૂલિકા બે હૈં. એવમ્ 8 છે. ચોથા બાર વરસૈ સકલ સૂત્ર વિચ્છેદ થતાં જાનીને વલ્લભીપુરમાં દેવર્ષિ ગણી ક્ષમાશ્રમણજીયે સર્વ સાધુને ભેલા કરીને મુંઢ (મુખપાઠ) સૂત્ર હતા તે લક્ષ્યાં (લખ્યાં) લસતાં લસતાં સંવત ૫૧૦ની સાલમાં દેવર્ધિ પૂજ્યજી સ્વર્ગે ગયા. સંવત પ૩૦ ની સાલમાં એક પૂર્વધર સત્યમિત્રસૂરિ યુગ પ્રધાન સ્વર્ગે ગયા. પાછલથી હરિભદ્રસૂરિ વૃધ્ધવાદી યક્ષસેન દેવગુપ્ત યસવર્ધન ગણી ક્ષમા ક્ષમણા શિષ્ય રવિ ગુપ્તજી નેમિચંદ્રજી જિનદાસ ગણી પ્રમુખ મહાપુરુષ ભેલા મલીને એ મહાનિશીથ સૂત્ર પુસ્તક લમ્યું. લખતાં લખતાં કેઈ પાઠ આલાવ્યા. ફેર દીઠા તે કેવલીને ભલાવ્યું, પર માથે લીધી નહીં એહવા ભવના ભીરૂ કે તેણે તે રીતે મહાનિશીથ સૂત્ર (5) લસે છે અને આજ વર્તમાન પ્રતિમાના દ્વેષી પ્રતિમાના ઉથાપક તે મહાનિશીથમાં પ્રતિમાના પાઠો સંઘલી તીર્થ યાત્રાના પાઠો દેખીનેં ઇમ બોલે છે જો મહાનિશીથ મોટું રત છે. પણ પાછલાઉથી જતિ આચાર્ય માની નૈ જિન પ્રતિમાના પાઠ નવા ઘાલીને સૂત્ર ડોહલી નાખ્યું એ રીતે પોતાના છિદ્ર ઉઘાડવાનો મતલબ સારું મોટા પુરૂષ ભવભીરૂ ને ચોર ઠરાવૈ છે, બોલે છે, પણ સાવજાચાર્યની પરે અનંતી કાલ રલકલ છે સાવજ્જાચાર્ય એક વચન મિશ્ર ભાષા બોલીને તીર્થકર ગોત્રના દલવાડા (દળીયા) વિષેરીને અનંતો સંસાર વધારયો. તીર્થ ગૌતમ શ્રુત દ્વાદશાંગી ચતુર્વિધ સંઘ શ્રમણ પર્વત પેઢી દેવ 400
