________________ વાચકવર્ગ પૂર્ણવિરામ પોતેજ વિરામ ચિહ્નો સમજીને વાંચે એમ લાગે છે. સાંપ્રદાયિક રચનાઓમાં પારિભાષિક શબ્દોના જ્ઞાન વગર આસ્વાદ કરવામાં અવરોધ થાય છે. સાંપ્રદાયિક સાહિત્યની વિશેષતાઓ હોવા છતાં આ એક મોટી મર્યાદા છે. આવા શબ્દો પ્રયોગો હોવા છતાં જૈન તત્ત્વજ્ઞાન અને ગુરૂ પરંપરાના ભવ્ય વારસાનું મહત્વના પ્રસંગોના નિરૂપણ દ્વારા આચમન કરાવવાનો પ્રશસ્ય પ્રયાસ કર્યો છે. સીધી સાદી વાણીને લોકભોગ્ય દેશીઓના પ્રયોગથી કાવ્ય રચનાઓ દુર્બોધ બની નથી. સંસ્કૃત અને પ્રાકૃત ભાષાની દુર્બોધ રચનાઓને સરળ ગુજરાતી ભાષામાં લયબધ્ધ રીતે સર્જન કરી જ્ઞાનામૃતનો અનેરો આસ્વાદ કરાવે છે. કવિનો અનન્ય ઇતિહાસ પ્રેમ અને જૈન ધર્મના ભવ્ય સાંસ્કૃતિક વારસાનું દિગ્દર્શન કરાવવાનો અદમ્ય ઉત્સાહ પટ્ટાવલીમાં દ્રશ્યમાન છે. તીર્થકર ભગવંત અને પૂર્વાચાર્યોનાં જીવનવૃત્તાંત માનવ લ્યાણની ભાવનાથી સર્જાયાં છે. આ ચરિત્રો માનવીય ગુણોના વિકાસ ને સંવર્ધન માટે પૂરક બને છે. જીવનની સાત્વિક્તાના ક્ષેત્રમાં પ્રવેશ કરાવીને આમૂલ પરિવર્તન લાવી સાચા માનવીના ઘડતરમાં દિશાસૂચન કરે છે. આવાં ચરિત્રોને કારણે ઉન્માર્ગે ગયેલા માનવીને સન્માર્ગે આવવા માટેની નવી દિશા ઉઘડતાં નરભવ સફળ થાય છે. કવિની ઘણી બધી રચનાઓમાં ઇતિહાસ તરફનું વલણ પ્રગટ થયેલું છે. રોહિણી તપની આરાધનાનું સ્તવન, વિજ્યલક્ષ્મીસૂરિ સ્તુતીમાળામાં ગુરુભક્તિ ને પ્રેમ, કેસરીયાજી અને કાવી તીર્થ સ્તવનમાં તીર્થની ઉત્પત્તિનો સંદર્ભ, માણિભદ્ર છંદ-આરતીમાં માણિભદ્રની આરાધનાની પરંપરાનો ઉલ્લેખ, અષ્ટાપદ અને નંદીશ્વરની પૂજામાં જૈન ઇતિહાસ અને ભૂગોળનો સમન્વય કરતી 324
