Jain Shwetambar Conference Herald 1913 Book 09

Author(s): Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference

Page 154

૨૮૨
જૈન કોન્ફરન્સ હૅરલ્ડ,
મૂછી રાણી હા સખિ ધાઉ, પડિયઉ ખડઇ જેવડુ ધાઉ, હરિય મુખ્ય ચંદણુ પવણેહિ', સખિ આસાસઈ પ્રિય વયણેહિ ભષ્ટ દેવ વિરતી સંસાર, ડિખિ ખિ મઇ જાવ સાર, નિય પડિવન્નઉં પ્રભુ સભારિ, મઇ લઇ સરિસી ગઢિ ગિરિનાર. આસાહ દિઢુ હિયરૂં કરેવિ ગજ્જુ વિજ્ડ સવિ અવગન્તેવિ, ભણુ વણુ ઉગ્રસેહ જાય, કરિસુ ધમ્મુ સેવિસુ પ્રિયપાય. મિલિઉ સખી રાજલ પભણતિ, ચિય જેમ નમિ રિય ખંતિ, અઉગીર્ત્ય સખિ ઝંખિ મન આલ, તપુ દોહિલ્લઉ તં સુકુમાલ. અઠે ભવ વિલસિઉ પ્રિયહ પસાઈ, કિમઈ જીવુ સખિ ! સખહ ન ાઈ, હિવ પ્રિય સરિસ જીવય મરણ, ઈશુભભવ પરવિનમિ જી સરણુ. અધિક માસુ સવિ માહિ ક્િરષ્ટ, હરિતુ કેરા ગુણુ અણુહરઇ, મિલિવા પ્રિયઉ ખાડુલિ હય, સઉ મુકલાવિક ઉગ્રસેણુ ય. પંચ સખી સઈ જસુ પરિવારિ, પ્રિય ઊમાહી ગઈ ગિરિનાર, - સખિ સહિત રાજલ ગુણરાસિ, લેઈ દખ પરમેસર પાસિ. નિમ્મલ કેવલનાણું લહેવિ, સિદ્દી સામિણિ રાજલ દેવ, રસિંહર પણવિ પાય, ખારઇ માસ ભણિયા ભઈ ભાય.
૩૩
૩૪
૩૫
૩'
319
૩૮
૩૫
૪૦
શ્રી વિનયચંદ્ર સૂરિષ્કૃત શ્રી નેમિનાથ ચતુષ્પદિકાઃ
:
'
આ ૪૦ પદ્મની ‘રાજીમતી અને તેની સખીના સંવાદ રૂપમાં ' નાનકડી ચોપાઈ છે તે પ્રાચીન ગુજરાતીના નમૂનારૂપે છે. કર્તાનું નામ ચૌપાઇની અંદર નથી, પરંતુ લખેલા પુસ્તકમાં લેખકે ચૌપાની અંતમાં ' श्री विनयचंद्रसूरिकृत नेमिनाथ चतुष्पવિજ્ઞા' આ પ્રમાણે લખેલું હોવાથી, કોઇ વિનયચંદ્ર નામના પ ંડિતે બનાવેલ છે. એમ સ્પષ્ટ જણાય છે, તેમના ગુરૂનું નામ અથવા ગપતિનું નામ · રત્નસિંહ સૂરિ ' હતું એમ ૪૦ માં પદ્યના રયસિંહરિ પણમવિ પાય આ ત્રીજા પાદ ઉપરથી જણાઈ આવે છે. એ સિવાય તેઓ ક્યા ગચ્છમાં અને ક્યારે થયા ? ' એ શંકાનું સમાધાન સાધનાભાવે થવું મુશ્કિલ છે, છતાં એટલું તેા લખેલી પ્રતિ ઉપરથી માલમ પડે છે કે ૧૪ મી સદીના પૂર્વામાં અથવા એનાથી પણ પૂર્વેના કેઇ સમયમાં આ ચૌપાઇ રચાઇ છે. કેમકે જે પુસ્તકમાં મ્હને આ ચેાપાઈ મળી આવી છે, તેના અંતમાં “સંવત્ ૧૩૫૩ ભાદ્રવા શુદી ૧૫ રવા ઉપકેશ ગચ્છીય પ. મહીચદ્રણ લિખિતા પુ” આ પ્રમાણે લખેલું હોવાથી સંવત્ ૧૩૫૭ ની પૂર્વ ના કાઇ પણ સમયમાં એની રચના થઇ એસ્વતઃ સિદ્ધ છે. J. S, (Patan)
* બીજી સાહિત્ય-પરિષદ્ના વિદ્વાન પ્રભુખ શ્રી કેશવલાલભાઈ ધ્રુવના “ પહેલા યુગની ભાષાને અપભ્રંશ કે પ્રાચીન ગુજરાતી નામ આપવું ઘટે છે. આ કથન પ્રમાણે.
,