Book Title: Dharmratna Prakaranam
Author(s): Punyavijay
Publisher: Sarabhai Manilal Nawab Ahmedabad

View full book text
Previous | Next

Page 244
________________ उन्मीलिताक्षियुगलेन, तेन संवीक्ष्य नृपतिसुतवदनम् । स नरो मुहाउ मुत्तुं, संठविओ सुठु पयहिटे ॥१४॥ स्मित्वेति वाचमूचे, मुञ्चे कथमेतकं प्रसन्नमुख!। सो अज्ज मए एलद्धोछुहिएण, भक्ख ति ॥१४१॥ आह कुमारस्त्वं कृतवैक्रियरूप इव लक्ष्यसे भद्र !। तो कह तुह भक्खमिणं , जमकवलाहारिणो अमरा ॥१४२॥ अबुधो यद्वा तद्वा, करोति युक्तं हि न पुनरेतत्ते । सदुहं पलवंताणं, सत्ताणं घायणं विबुह ! ॥१४३॥ यः खलु यथातथा वा, देहभृतो हन्ति विरसमारसतः । सो दुक्खलक्खरिंछोलिकवलिओ भमइ भीमभवे ॥१४४॥ स पाह सत्यमेतत्, किन्त्वमुनाऽदर्शि मम पुरा दुःखम् । तह जह सयसो हणिए, वि तम्मि न हु समइ मह कोहो ॥१४५/ अत एव बहुकदर्थनपूर्वमिमं पूर्वशत्रुमतिदुःखम् । मारिस्सामि अहं अह, निवतणओ भणइ भो भद्द ! ॥१४६॥ अपकारिणि यदि कोपः, कोपे कोपं ततो न किं कुरुषे । सयलपुरिसत्थहणए, जणए नीसेसदुक्खाण ॥१४७॥ तन्मुश्च दीनमेनं, करुणारसकारणं कुरु सुधर्मम् । मुक्खं दुक्खविमुक्खं, लहेसि जं अनजम्मेवि ॥१४८॥ इति बहुभणितोऽपि यदा, न मुञ्चते तं नरं स दुष्टात्मा । चिंतेइ कुमारवरो, न सामसज्झो इमुत्ति तओ ॥१४९॥ कोपाविष्टं धृष्ट, तं सहसा प्रेर्य नृपतितनुजन्मा । नियपिट्ठीए ठावइ, तं पुरिसं सो तओ कुविओ ॥१५०॥ भीमं स भीममूर्तिर्निगरीतुमधावत प्रसृतवदनः । तं धरिय खुरे कुमरो, लग्गो भामेउ सिरउवरिं ॥१५१॥ तदनु स सूक्ष्मो भूत्वा, निर्गत्य कुमारहस्तमध्यतलात् । कुमरगुणरंजियमणो, अद्दिस्सो ठाइ तत्थेव ॥१५२।। तस्मिन्नदृश्यमाने, नृपतनयस्तस्य नागरनरस्य । बाहुविलग्गो कोउगभरेण पविसेइ नियभवणे ॥१५॥ Join EducatIXX! For Private & Personal Use Only jainelibrary.org

Loading...

Page Navigation
1 ... 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308 309 310 311 312 313 314 315 316 317 318 319 320 321 322 323 324 325 326 327 328 329 330 331 332 333 334 335 336 337 338 339 340