Dharmratna Prakaranam

Author(s): Punyavijay
Publisher: Sarabhai Manilal Nawab Ahmedabad

Page 243

श्रीधर्मरत्नप्रकरणम् ॥१०४॥
परहितार्थ| कारी गुणः
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
इत्येवं शुभशब्देन, रञ्जितो यावदस्मि चलितमनाः । तो गयणगएणिमिणा, उक्खिविओ इत्थ आणीओ ॥१२७॥ पुण्यभरप्राप्याणां, भवताममुनैव मेलितोऽस्मि ततः । परमुवयारिस्स इमस्स, धम्ममुवइससु वरमित्त ! ॥१२८॥ प्रीतः प्राह स योग्यपि, यः काल्या शिश्रिये प्रवरधर्मः । सो मह सरणं तद्देसओ य देवो तह जिणु ति ॥१२९।।
किंचअपकार्युपकारपरस्य बुद्धिमकरगृह ! तव नतोऽस्मि पदौ । गुणरयणरोहणगिरि, सामिकुमरं च पडिवन्नो ॥१३०॥ इति यावत्ते मुदिता, जल्पन्ति हि तावदुद्गते सूर्ये । पत्तो तत्थ जवक्खो, हत्थी अइथोरथिरहत्थो ॥१३१॥ कृत्वा करेण भीम, सचिवं चास्थाप्य निजकपृष्ठेऽसौ । कालीभवणाउ तओ, लहु नहमग्गे समुप्पइओ ॥१३२।। अथ विस्मितः कुमारः, प्रोचे हे मित्र ! मनुजलोकेऽत्र । करियणमेरिसं कि, दीसह किं वा समुप्पइ य ? ॥१३३॥ जिनवचनभावितमतिः, स्पष्टमभाषिष्ट मन्त्रिमूर्मित्रम् । तं नत्थि संविहाणं, संसारे जं न संभवइ ॥१३४॥ किन्तु तव पुण्यभारप्रणोदितः कोऽषि सुरवरो ह्येषः । ता जाउ जत्थ तत्थ व, इत्तो न मणंपि भयमस्थि ॥१३५॥ इति जल्पतीस्तयोः स, क्षणेन नमसोऽवतीर्य शून्यपुरे । एक्वम्मि पउलिदारे, ते मुत्तु करी कहिंवि गओ ॥१३६।। भीमो मित्रं मुक्त्वा, नगरस्य बहिः खयं विवेशैकः । पुरमझे ता पिच्छइ, नरसिंहसमागिइं जीवं ॥१३७॥ तेन च मुखे गृहीतः, सुरूप एको नरो रसन् विरसम् । मा मम हरेसु पाणे, पुणो पुणो इय पयंपतो ॥१३८॥ तं दृष्ट्वा क्षितिपतिभूरहो इदं किसपि दारुणं कर्म । इय चिंतिय तं सविणयमिय पत्थइ मुच पुरिसमिणं ॥१३९॥
&&&&&&&
तत्र भीमकुमारकथा। ॥१०४॥
Jain Educaton International
For Private Personel Use Only
w
ww.jainelibrary.org