________________
૯
ઉપર દ્વેષ કરવા ોઈએ. નિયાણું (નિદાન) ન કરવું, પણ સિદ્ધા સિદ્ધિ મમ લિંતુ' એમ કહેતાં મેાક્ષની માંગણી કરવી પડે છે. એ સર્વે વ્યવહારનયે પૂર્વ અવસ્થામાં કરવા ચેાગ્ય છે. એથી ઉત્તરાત્તર ગુણની વૃદ્ધિ થાય છે. નિશ્ચયનયે તે સર્વે ત્યાજ્ય છે, પછી જ્યાં સુધી તે હદે પહોંચ્યા નથી ત્યાં સુધી આલંબનેા મૂકવાં નહિ, શુદ્ધ વ્યવહાર સદા રાખવા જોઇએ. સ:-અદ્ભુિતો મહદેવો, ગાવડીવ, મુસાદુળો નુસ્ખો;
जिणपन्नत्तंतत्तं, रअं सम्मत्तं मए गहिअं ॥ १ ॥ तथाः - नय भंगष्पमाणेहिं, जो अप्पा सायवाय भावेणं; जाणइ मोक्ख सरुवं सम्मद्दिट्ठिय सो नेओ ॥ २ ॥
જે આત્મા નય ભંગ અને પ્રમાણે કરી સ્યાદ્વાદ ભાવથી મેાક્ષનું સ્વરૂપ જાણે તે સમ્યક્ દ્રષ્ટિ જાણવા ( આ વિશિષ્ટ સમક્તિનું લક્ષણ છે ). વલી દ્રવ્ય ગુણુ અને પર્યાય વડે વસ્તુના સ્વરૂપને સમજવું, સમજીને સ્વગુણને ગ્રહણ કરી પરગુણ (પભાવ) ને ત્યાગ કરવા. અનાદિકાલથી આત્મા પરભાવની વાસનાથી ખંધાએલા છે તેથી પરભાવને કર્તા, લાક્તા થયેા છે, પણ જ્ઞાની ગુરૂના મુખથી જિનવાણી સુધારસનું પાન કરી પરભાવની વાસના છેડી આત્મા સ્વભાવના કર્તા થાય ત્યારે આત્માને માધક રૂપકારક ચક્ર બદલી સાધક રૂપકારક ચક્ર પ્રગટ થાય. ત્યારે આત્મા આત્મ સ્વરૂપ, ૧ કર્તા કહેવાય, ૨. કાર્ય—તે આત્મસિદ્ધતા, ૩. કરણ તે ઉપાદાન. આત્માના પરિણામની પ્રયુજના ૪, સંપ્રદાન તે આત્માને આત્મ સંપઢાનું દાન (આત્મગુણુની પ્રગટતા) દાતા—આત્મા પાત્ર પણ પેાતેજ અને દાન પણુ આત્મગુણુનું એ ત્રિભાવની અલેતા છે. ૫. અપાદાન તે—પરભાવના ત્યાગ કરવા. ૬. આધાર તે
