________________
૬. આલાક તથા પરલીકના પાપથી મીઠે, તથા અપચશથી ખીહે, તેને ભીરૂ કહીએ. તે પુરૂષ ધર્મના અધિકારી જાણવા.
૭. જે પુરૂષ માયાવી ન હેાય તે મીનને ઠગે નહિ; ત્યારે લેાકમાં તે કીર્તિ પામે, અને લેાક તેને વિશ્વાસ કરે તથા પેાતાના ચિત્તને રંજન કરે અને બીજાના ચિત્ત રીજવવા માટે ધર્મના ઉદ્યમ કરે અર્થાત્ અશપણે એટલે ડહાપણથી ધર્માનુષ્ઠાન કરે.
૮. જે પેાતાનું કાર્યે છેડીને પણ પારકાને ઉપકાર કરે તે પણ પેાતાના તથા પરના આત્માને હિતકારક હાય તે કરે; પણ પાપ હેતુએ ન પ્રવર્તે તે સુદાક્ષણ્ય નામા આઠમેા ગુણુ કહીએ. તે સર્વ લેાકને ઉપાદેય હાય. આદેય વાયવાલો વ્યવહારમાં હાય.
૯. જે લજ્જાળુ ગુણુવાલે! હાય તે અંગીકાર કરેલું ધર્મનું કાર્ય મૂકે નહિ, સ્વપ્રતિજ્ઞા (લીધેલાં વ્રતનિયમ) નિર્વા હૈ. એટલે અગીકાર કરેલ કાર્યને–લીધેલ નિયમને ગમે તેવાં કો આવે છતાં પ્રાણાંતે પણ મૂકે નહિ. અકાર્ય ન કરે.
૧૦. દયાળુ હાય. તે યામૂલ ધર્મની લાજ વધારે. કદાપિ યામૂલ ધર્મને લેાપે નહિ. એટલે પ્રાણાંતે છુ હિંસા ન કરે.
૧૧. મધ્યસ્થ સામ્યટષ્ટિ વાલા જે હાય તે કાંઈ દર્શન ઉપર પક્ષપાત ન કરે, તેમ દ્વેષ પણ ન કરે. તે પુરૂષ પુરૂષ ધર્મનાં મર્મને ચથાર્થપણે જાણે. એટલે સદ્ગુણ, નિર્ગુણુ, બહુ ણુ, અપણુ તથા સર્વ પાપડી નિરૂપીત જે ધર્મ તેને ક
