________________
વંચકકિયાથી બીજાને ઠગવા ચાહે પણ તેથી પેતાને આત્મા ઠગાય માટે તેથી નિવૃત્ત થાય.
૩. પાતિક પ્રગટન–તે કોઈ પાપ કરતો હોય તો તેને તેના દોષ કહી બતાવે કે હે ભદ્ર! આ પાપ કરીશ નહિ, એના વિપાક ખોટાં છે. એમ તેને સમજાવે પણ તેની ઉપેક્ષા ન કરે.
૪. મૈત્રીપ્રિયા–તે પ્રિય મિત્રી કરે. નિષ્કપટપણે મિત્રાઈ કરે–રાખે; એવી રીતે જે નિખાલસ હોય તે “સાર” બાધિબીજને પામે. ચાર દે રાજુ વ્યવહાર કહીએ. એથી વિપરીત વર્તે તે બેધિ–બીજ જાય. એમ ચા લક્ષણ પૂર્ણમ.
હવે ભાવશ્રાવકને પગે લક્ષણ કહે છે. પ-ગુરૂ શુશ્રુષા નામા લક્ષણ, તેના ચાર ભેદ કહે છે. ૧. સેવનાતે ગુરૂની સેવા કરે. ૨. કારણ તે બીજા પાસેથી ગુરૂની સેવા કરાવે. ૩. સંપાદાન–તે ગુરૂને ઔષધાદિકનું દાન આપે.
૪. ભાવનાતે ગુર્નાદિ તથા તેના પરિવારાદિકનું બહુમાન કરે. અત્રે ધર્મગુરૂ લેવા; પણ માતાપિતાદિ ન લેવા, કારણકે તે લૈકિક ગુરૂ છે.
धर्मशो धर्मकर्ता च, सदा धर्म प्रवर्तकः ... सत्वेभ्यो धर्मशास्त्राणा, देशिका गुरूरुच्यते. १
અર્થ:_ધર્મજ્ઞ ધર્મકર્તા, સદા ધર્મને પ્રવર્તક - તથા સર્વ પ્રાણી માત્રને ધર્મ શાસ્ત્રને ઉપદેશ દેનાર તે ગુરૂ કહેવાય.
