________________
૬. વ્યવહાર–એટલે ગીતાર્થની આચરણું રૂપ જે જીતવ્યવહાર તેને વિષે કુશળ, તે ઉદ્યમ સહિત નિપુણપણું પામ્યો છે એ જે પુરૂષ તેને પ્રવચન દક્ષ કહીએ. એ સામાન્યથી ભેદ કહ્યા.
હવે વિશેષથી કહે છે૧. શ્રાવકને યોગ્ય સૂત્ર, ચઉશરણાદિક, પ્રવચન માતાથી માંડીને છ છવણીયા અધ્યયન પર્યત ગુરૂ પાસેથી ભણે પણ સ્વતંત્ર ભણે નહિ. ઉપલક્ષણથી જીવાદિ નવ પદાર્થ, પંચસં-- ગ્રહ, કમ્મપયડી પ્રમુખ ગ્રંથના સમુહને પોતાની બુદ્ધિના અનુસારે ભણે.
૨. તે સૂત્રને અર્થ–સંવિઝ ગુરૂ પાસેથી સાંભળે.
૩–૪. ઉત્સર્ગ તથા અપવાદ બન્ને સાથે કહે છે. વિવાદ રહિતપણે પિત–પિતાના ઠેકાણે વિષયને વિભાગ જાણે એટલે ઉત્સર્ગને ઠેકાણે ઉત્સર્ગને જાણે અને અપવાદને ઠેકાણે અપવાદને જાણે પણ એકલે ઉત્સર્ગ કે એક અપવાદ જ ન આલબે. જે અવસરે જે કરવું ઘટે તે અવસરે તે કરે. એટલે લાભાલાભને વિચાર કરે.
૫. દેવ-ગુરૂ વંદનાદિ વિધિને વિષે પક્ષભાવ કહેતાં બહુમાન હોય. તથા બીજે વિધિપૂર્વક ક્રિયા કરતે હોય તેનું પણ બહુમાન કરે. વિધિ સામગ્રીના અભાવે પોતે યથાર્થ વિધિ ન કરી શકતા હોય તે પણ વિધિ આરાધવાને મને રથ મૂકે નહિં.
૬. વ્યવહાર કુશલ–તે જેમ દેશકાલ પ્રમુખ હોય તેને અનુસારે પોતે પ્રવૃત્તિ કરે. એટલે દેશ તે–સુસ્થિત, દુસ્થિતાદિ.
