________________
વિગેરે ગુણામાં રાગ ધરવો. તે ગુણાનુરાગથી ગુણેને મલીન કરનારા દોષોને ત્યાગ થાય છે. ગુણાનુરાગી બીજાને લેશ માત્ર પણ ગુણોની પ્રશંસા કરે છે. અને પિતાના અલ્પષ હોય તે પણ પિતાને નિર્ગુણ માને છે. વળી પ્રાપ્ત થયેલા ગુણોની રક્ષા કરે છે. અધિક ગુણવાનને સંગ થતાં પ્રમોદ પામે છે અને ગુણે મેળવવા ભાવપૂર્વક ઉદ્યમ કરે છે. વળી તેનું અંતઃકરણ કરૂણાદિ ભાવનાથી વાસિત હોય છે તે જ ભાવનાનું સ્વરૂપ –
૧ પરનું હિત ચિંતવવું તે મિત્રી ભાવના. ૨. પારકાં દુઃખ નિવારવાં તે કરૂણું ભાવના. ૩. પરને સુખી દેખી ખુશી થવું તે પ્રમોદ ભાવના. ૪. પરના દેની ઉપેક્ષા કરવી તે ઉપેક્ષા ભાવના.
ગુણાનુરાગથી આ કાળમાં સંઘયણ આદિ દોષ વડે પરિપૂર્ણ ગુણ પ્રાપ્ત ન કરી શકે, તે પણ પરભવમાં તે ગુણોની પ્રાપ્તિ તેને સુલભ થાય. એ છોલક્ષણ ભાવ સાધુનો પૂર્ણ થયે.
ભાવ સાધુને ૭ મે લક્ષણ કહે છે.
૭. ગુર્વાસા આરાધના –જે ગુરૂના ચરણની સેવામાં રક્ત હાઈ ગુરૂની આજ્ઞા આરાધવામાં તત્પર રહે. તેજ ચારિત્રને ભાર ઉપાડવામાં સમર્થ થાય, અન્યથા ન જ થાય. શ્રી આચાસંગ સૂત્રના પ્રથમ સૂત્રમાં “તુ જે તે માવવા ga મરઘા” એ વાક્યમાં શ્રી સુધર્માસ્વામિએ પણ જંબૂ સ્વામિને કહેલું છે કે મેં ભગવંતની પાસેથી એમ સાંભવ્યું છે માટે ગુરૂકુલવાસ સેવ. શ્રી ઉત્તરાધ્યયન, દશવૈકાલિકાદિ સૂત્રોમાં પણ ગુરૂકુલવાસી જ જ્ઞાન પ્રાપ્ર કરે એમ કહ્યું છે.
