________________ વીર–વાણી મનુષ્યદેહ મળ્યા પછી પણ મનુષ્યને * મનુષ્યત્વ, સશાસ્ત્રનું શ્રવણ, ધર્મશ્રદ્ધા અને સંયમની શક્તિ’ એ ચાર અંગ મળવા અતિ દુર્લભ છે. જેને મૃત્યુ સાથે મિત્રતા હોય, જે મૃત્યુથી છુટી શકતા હોય અથવા જે જાણતા હોય કે હું મરીશ નહિ, તે જ ખરેખર આવતી કાલ પર વિશ્વાસ રાખી સુખેથી સૂઈ શકે. જ્યાંસુધી ઘડપણ આવ્યું નથી, જ્યાંસુધી રોગને ઉપદ્રવ થયે નથી, જ્યાંસુધી ઇંદ્રિય અને અંગ ક્ષીણ થયાં નથી ત્યાંસુધી મનુષ્ય અવશ્ય ધમને આચરવો જોઈએ. | ડાભની અણી પર રહેલું ઝાકળનું બિંદુ જેમ ઘેડી વાર જ ટકી શકે છે તે જ પ્રકારે મનુષ્યનું જીવન પણ ક્ષણિક છે એમ સમજી હે ગૌતમ ! સમય માત્રને પ્રમાદ ન કર, મા કૈલાસ પર્વત જેવડા, સોના રૂપાના અસંખ્ય પર્વતે આપવામાં આવે તો પણ લેભીની તૃષ્ણા છીપતી નથી. કેમકે તૃષ્ણા આકાશ જેટલી અનંત છે. એક પૂરાઈ ત્યાં બીજી ઉભી જ છે માટે તૃષ્ણાથી પાછા હઠી સંતોષવૃત્તિમાં પ્રવેશ કરે. જેને તું હણવાનો વિચાર કરે છે તે તે પોતે જ છે; જેના પર તું અધિકાર ભોગવવા માગે છે તે તે પોતે જ છે; જેને તું સંતાપ આપવા ચાહે છે તે તે પોતે જ છે અને જેને તું દબાવવાઉપદ્રવ કરવા ઈચ્છે છે તે પણ તે પોતે જ છે. માટે બાહ્યવૃત્તિ ત્યાગી આંતરવૃત્તિમાં સ્થિર થા.. મુદ્રક: કેશવલાલ સાંકળચંદ શાહ :: ધી વીરવિજયે પ્રીન્ટીંગ પ્રેસ : સલાપસ કેસ રેડ–અમદાવાદ.
