________________
૧૦૧
હજી અતિચારની આલેચના કરી, શલ્ય રાખેા નહિ. છતાં પણ જો એપવીને રાખે તા પ્રાયશ્ચિત આપે નહિ, અને એમ કહે કે અન્યત્ર શુદ્ધિ કરે. પણ જેહુને સ્વભાવે જ ન સાંભળે પણ કપટથી ગેાપવે નહિ. તેવાને પ્રત્યક્ષજ્ઞાની તા લાગેલા સર્વ દૂષણનું વર્ણન કરીને કહે. પણ માયાવિને કહે નહિ. અહિંયા ચાદ પૂબ્ધિ યદ્યપિ પરાક્ષ જ્ઞાની છે તથાપિ ઉપયાગ દેવાથી ાણે. વલી એમ પણુ ન સમજવું જે આગમ વ્યવહારી તે સર્વ દોષ જાણે છે માટે તેની આગળ પ્રકાશ કરવાની જરૂર નથી, કેમકે પેાતાના દ્વાષ પ્રકાશ કરવામાં ઘણા ગુણા સમાયલા છે. કારણ સાનના ત્યાગ કરી પેાતાના દેાષા પ્રગટ કરવા એ મહા દુષ્કર કાર્ય છે. એથી સમ્યક્ આરાધના થાય છે. ગુરૂ પણ આલેચના લેનારને ઉત્સાહની વૃદ્ધિના અર્થ એમ કહે કે હું વત્સ! તું ધન્ય ભાગ્યવંત છે, કે જે માનના ત્યાગ કરી પાતેજ પેાતાનું રહસ્ય પ્રગટ કર્યું છે—કરે છે. એમ કડે તેથી સમસ્ત પ્રકારે નિ:શલ્ય થઈને જે ગુરૂ પ્રાયશ્ચિત આપે તે સહુ ગ્રહણુ કરે.
૨ શ્રુત વ્યવહાર–આચાર પ્રકલ્પ, નિશિથ—વ્યવહાર, બૃહત્કલ્પ, દશાશ્રુતસ્કંધાદિ છેદ સૂત્રા, અગ્યાર અગ અને શેષ આઠે પૂછ્યું પણ શ્રુતવ્યવહારમાં છે.
હવે જે શ્રુતવ્યવહારી હાય તે આગલાના અભિપ્રાય જાણવાને માટે તેના મુખ થકી ત્રણવાર દૂષણ કહેવરાવે પણ એકવાર નહિં. કેમકે આ સાચા મનથી આલેચે છે કે જુઠા સનથી આલેાચે છે તે અભિપ્રાય જાણી શકે નહિં તેથી પહેલીવાર કહે ત્યારે એમ કહે કે મને નિંદ્રા હતી જેથી મેં સાંભળ્યું નહિં. ત્યારે ક્રીથી ખીજીવાર કહે ત્યારે એમ કહે
