________________
ત્રીજા લક્ષણને ત્રીજો ગુણ.
૩. ગુણનિધાન પુરૂષને વિનય કરે. તે આવે ત્યારે ઉભો થાય, સન્મુખ જાય, મસ્તકે અંજલી કરે. “હાથ જોડે આસન આપે, ગુરૂ બેશે ત્યારે તેની સેવા કરે, જાય ત્યારે વોલાવા જાય, ઈત્યાદિ વિનય કરે. તે વિનિત શિષ્યો ઉપર, ગુરૂને પણ આદર વધે. જેથી ગુરૂ તેને શાસ્ત્રની આજ્ઞા-- યાદિ આપે.
૪. જે અનભિનિવેશી–કદાગ્રહ રહિત હોય, ગીતાથી પુરૂષોએ જે કહ્યું છે તે યથાર્થ માને તથા ગીતાથી પાસેથી જ ઉપદેશ સાંભળે.
૫. શ્રદ્ધાપૂર્વક સાંભળવાને ચાહે. ઉપલક્ષણથી ઈચ્છાપૂર્વક અનુષ્ઠાન કરે. એવી શ્રદ્ધા વિના સમ્યકત્વની શુદ્ધિ ન હોય. એ સમ્યકત્વને મોટો હર્ષ છે. ભાવશ્રાવકને એ ત્રીજો લક્ષણ થયો. ૪થો ઋજુ વ્યવહારનામા લક્ષણ, તેના ચાર ભેદ છે.
૧. યથાર્થ કથન–તે પરને ઠગવા માટે ધર્મને અધ ન કહે તેમ અધર્મને ધર્મ ન કહે. ક્રયવિકય, વ્યવહારમાંલેવડદેવડમાં જૂઠું ન બોલે. તથા વ્યવહાર માટે રાજ્ય દરબારે. પણ બેટી સાક્ષી ન પૂરે. તથા ધર્મની હાંસી થાય તેવું, વચન ન બોલે.
૨. અવંચક ક્રિયા. તે બીજાને કષ્ટ ઉપજે, છેતરાય. (ગાય) તેવી ક્રિયા ન કરે. સારી વસ્તુમાં ખરાબ વસ્તુ મેળવીને ન આપે. તથા ત્રાજવાં પ્રમુખમાં કે તોલ માપમાં દગો. કરી એાછું આપવું કે વધારે લેવું તેમ કરે નહિ. યદ્યપિ એવી.
