________________
એટલે ઓછું આવે એવું કામ કટુ વચન બેલે નહિ. કેઈને હિત શિખામણ દેવા માટે કહેવું પડે તે કહે, પણ સામે માણસ ન માને અથવા પોતાને કીક ન લાગે તે માન રહે અથવા તદ્દન ઉપેક્ષા કરે એટલે કહેજ નહિ. _ ૫. શિશુલીલા–એટલે બાલક્રિડા, જૂગટું રમવું ઈત્યાદિકને ત્યાગ કરે.
૬. મધુરું બોલે–ગમે તેવું કાર્ય પડે તે પણ હે સામ્ય! હે સુંદર ! આ કામ કરશે ? એમ બેલે. એ છ ભેદ નામ માત્ર કહ્યા. હવે વિસ્તારથી તેનાં ફલને કહે છે –
દશવૈકાલિક સપ્તમે અધ્યયને– तहिवकाणे काणेति, पिंडगं पिंडगे तिवा.
वाहियं वावि रोगेति, तेणं चोरेति नोवए ॥१२॥ ૧. આયતન–સાધર્મિકના સ્થાપકને સેવતાં ગુણની પુષ્ટિ થાય, ત્યાં ધમ કથા, જ્ઞાનગોષ્ટિથી આત્માને હિત થાય.
૨. પારકે-બીજાને ઘેર જતાં દેષ વધે, સુશીલ પુરૂષને પણ કલંક ચડે.
૩. ઉભટ વેષ–તે સત્પરૂષને શોભાકારક ન થાય, પણ નિંદાકારક થાય.
૪. વિકારી વચન બેલવાથી, કામવિકાર રાગની ઉત્પત્તિ થાય. માટે તેવાં વિકારી વચન ન બેલે.
૫. જે બાલક્રિડા જુગાર રમવું, ગંજીફા ખેલવા ઈત્યાદિ પ્રવૃત્તિ તે મેહનું લિંગ છે. વળી અનર્થ દંડ છે. તે જીવને મનહર લાગે છે પણ નિષ્પાજને આત્મા તેથી દંડાય છે.
૬. જે કઠણ વચન બીજાને કહેવું તે ધર્મિજીવને માન્ય નશી, કારણ પરને પીડાકારી સત્યવચન પણ ન બોલવું.
