________________
यदुक्तं दशवकालिक गाथा पिंडं सिज्जं च वत्थं च, चउत्थपाय मेवक अकप्पियं न इच्छिज्जा, पडिगाहिज कप्पीयं ॥१॥
અર્થ:-૧. આહાર, ૨ શય્યા, ૩. વસ્ત્ર, ૪. પાત્ર, અકલ્પનીય લેવા નહિં, પણ કલ૫નીય લેવા. તેમાં પણ એકાંત નથી. ___ यदुक्त सुयगडांगे द्वितीयश्रुतस्कंधे, पंचमाध्ययनेअहागडाई भुंजंति, अन्नमन्ने स कम्मुणा; उवलितंबियाणिजा, अणुव लित्तेति वा पुणो. १ पतेहिं दोहिं ठाणेहिं, ववहारो न विजइ; पतेहिं दोहिं ठाणेहिं, अणायारं तु जाणए. २
અર્થ-આધાકમી આહાર કરતાં સાધુને દેખીને એમ. પણ ન કહેવું કે આ કર્મથી લેવાય છે. તેમ એમ પણ ન કહેવું કે આ કમેથી લેપાતો નથી. એમ એકાંતે ન કહેવું. કારણ કે આ બે સ્થાનકે છદ્મસ્થને વ્યવહાર પહોંચી શકે નહિ. માટે એકાંતે કહેવું તે અનાચાર છે. કારણ નિશ્ચયનય તે પરિણામગ્રાહી છે. નિશ્ચયનયે પરિણામ એજ કર્મબંધનું કારણ છે. “વિશેષ ટીકાથી જેવું.” કહ્યું છે કે “મન પર મનુષીપાં, વા વંવ મોક્ષઃ” માટે ચિત્તની પરિણિતી નિમેળ રાખવી. તે ચિત્તના આઠ દે ટાલવા. ચતુર્દશ ષોડશકમાં ચિત્તના ભેદો આ પ્રમાણે બતાવ્યા છે
૧. ખેદ, ૨. ઉદ્વેગ, ૩, લેપ, ૪. ઉત્થાન, પ. ભ્રાંતિ, ૬. અન્યમૂદ, ૭. રાગ, ૮, આસંગ. એ આઠે દોષો જરૂર ટાલવા.
હવે વિસ્તારથી એ દેનું વર્ણન કરે છે.
૧. ખેદ–જેમ પંથે ચાલતાં થાકી જાય. તેમ ખેદોષે કરી ક્રિયામાં મનની દઢતા રહે નહિં. જેમ ખેતીમાં પાણી મુખ્ય હેતુ છે તેમ ક્રિયામાં મનની એકાગ્રતા મુખ્ય છે.
