Agam 30 Mool 03 Uttaradhyayana Sutra Part 01 Uttarajjhayanani Terapanth

Author(s): Tulsi Acharya, Mahapragna Acharya
Publisher: Jain Vishva Bharati

Page 435

ઉત્તરઝયણાણિ
૩૭૨
અધ્યયન ૧૪: ૨૨-૨૯
२२. केण अब्भाहओ लोगो ? केनाभ्याहतो लोकः? केण वा परिवारिओ ?। केन वा परिवारितः? । का वा अमोहा वुत्ता ? का वाऽमोघा उक्ताः? जाया ! चिंतावरो हुमि ॥ जातौ ! चिन्तापरो भवामि ।।
૨૨. “પુત્રો ! આ લોક કોનાથી પીડિત છે? કોનાથી ઘેરાયેલો
છે? અમોઘા કોને કહેવામાં આવે છે? હું જાણવા માટે चिंतातुर.'-पितामे .
२३. मच्चुणाऽब्भाहओ लोगो मृत्युनाऽभ्याहतो लोकः
जराए परिवारिओ । जरया परिवारितः । अमोहा रयणी वुत्ता अमोघा रात्रय उक्ताः एवं ताय ! वियाणह ॥ एवं तात ! विजानीहि ॥
२३.भारो मोट्या-पिता! आप सोसासो
મૃત્યુથી પીડિત છે, જરાથી ઘેરાયેલ છે અને રાત્રિને અમોઘા કહેવામાં આવે છે.
૨૪.જે જે રાત વીતી જાય છે તે પાછી ફરતી નથી. અધર્મ
કરનારાઓની રાત્રીઓ નિષ્ફળ ચાલી જાય છે.
२४.जा जा वच्चइ रयणी या या व्रजति रजनी
न सा पडिनियत्तई । नसा प्रतिनिवर्तते । अहम्म कुणमाणस्स अधर्म कुर्वाणस्य अफला जंति राइओ ॥ अफला यान्ति रात्रयः ।।
૨૫.જે જે રાત વીતી જાય છે તે પાછી ફરતી નથી. ધર્મ
કરનારાઓની રાત્રીઓ સફળ થાય છે.'
२५.जा जा वच्चइ रयणी या या व्रजति रजनी
न सा पडिनियत्तई । न सा प्रतिनिवर्तते । धम्मं च कुणमाणस्स धर्म च कुर्वाणस्य सफला जंति राइओ ॥ सफला यान्ति रात्रयः ॥
२६. एगओ संवसित्ताणं एकतः समुष्य दुहओ सम्मत्तसंजुया । द्वितः सम्यक्त्वसंयुताः । पच्छा जाया ! गमिस्सामो पश्चाज्जातौ ! गमिष्यामः भिक्खमाणा कुले कुले ॥ भिक्षमाणाः कुले कुले ॥
૨૬. ‘પુત્રો ! પહેલાં આપણે બધા એક સાથે રહીને સમ્યક્ત
અને વ્રતોનું પાલન કરીએ અને પછી તમારું યૌવન વીતી ગયા બાદ ઘરે-ઘરે ભિક્ષા લેતાં વિહાર કરીશું.'– पितासां .२१
२७. जस्सस्थि मच्चुणा सक्खं यस्यास्ति मृत्युना सख्यं
जस्स वत्थि पलायणं । यस्य वास्ति पलायनम् । जो जाणे न मरिस्सामि यो जानीते न मरिष्यामि सो ह कंखे सुए सिया ॥ स खलु काइक्षति श्वः स्यात् ॥
ર૭.પુત્રો બોલ્યા- “પિતાજી ! કાલની ઈચ્છા તે જ કરી શકે
જેને મૃત્યુ સાથે મિત્રતા હોય, જે મોતના મોઢામાંથી બચીને પલાયન કરી શકે અને જે જાણતો હોય કે હું મરીશ નહિ.
२८.अज्जेव धम्म पडिवज्जयामो अद्यैव धर्म प्रतिपद्यावहे
जहिं पवना न पुणब्भवामो। यत्र प्रपन्ना न पुनर्भविष्यावः । अणागयं नेव य अस्थि किंचि अनागतं नैव चास्ति किंचित् सद्धाखमं णे विणइत्तु रागं॥ श्रद्धाक्षमं नो विनीय रागम् ॥
૨૮.અમે આજે જ તે મુનિ-ધર્મનો સ્વીકાર કરી રહ્યા છીએ,
જ્યાં પહોંચીને પછી જન્મ લેવો ન પડે. ભોગ અમારા માટે અપ્રાપ્ત નથી–અમે તેમને અનેકવાર પ્રાપ્ત કરી ચૂક્યા છીએ. ૨૨ રાગ-ભાવ દૂર કરી શ્રદ્ધાપૂર્વક શ્રેયની પ્રાપ્તિ માટે પ્રયત્ન કરવો અમારા માટે યોગ્ય છે.”
२९. पहीणपुत्तस्स हु नत्थि वासो प्रहीणपुत्रस्य खलु नास्ति वासः २५. 'पुत्रोना यादया गया पछी हुँघरमा २४ी शर्छ नरि..
वासिद्धि ! भिक्खायरियाई कालो। वासिष्ठि ! भिक्षाचर्यायाः कालः। वशिष्ठि! भारोमिक्षाययानो सावी.सायो साहाहि रुक्खो लहए समाहिं शाखाभिर्वृक्षो लभते समाधि છે. વૃક્ષ શાખાઓ વડે સમાધિ મેળવે છે. તેમનાં કપાઈ छिनाहि साहाहि तमेव खाणुं॥ छिनाभि: शाखाभिस्तमेव स्थाणुम्॥ ४di सोने ईहे.'