Agam 30 Mool 03 Uttaradhyayana Sutra Part 01 Uttarajjhayanani Terapanth

Author(s): Tulsi Acharya, Mahapragna Acharya
Publisher: Jain Vishva Bharati

Page 569

ઉત્તરઝયણાણિ
૫૦૬
અધ્યયન ૨૦: શ્લોક ૩-૧૪
७. तस्स पाए उ वंदित्ता तस्य पादौ तु वन्दित्वा
काऊण य पयाहिणं । कृत्वा च प्रदक्षिणाम् । नाइदूरमणासन्ने
नातिदूरमनासन्नः पंजली पडिपुच्छई ॥ प्राञ्जलिः प्रतिपृच्छति ॥
૭. તેના ચરણોમાં નમસ્કાર અને પ્રદક્ષિણા" કરીને, ન
અતિ દૂર કે ન અતિ નિકટ રહીને રાજાએ હાથ જોડીને पूछथु
८. तरुणो सि अज्जो ! पव्वइओ तरुणोऽस्यार्य ! प्रव्रजितः
भोगकालम्मि संजया !। भोगकाले संयत !। उवडिओ सि सामण्णे उपस्थितोऽसि श्रामण्ये एयमटुं सुणेमि ता ॥ एतमर्थं श्रृणोमि तावत् ॥
८.३ आर्य ! तो तमे तरु। छो. हे संयत ! तमे
ભોગકાળમાં પ્રવ્રજિત થયા છો, શ્રમણ્ય માટે ઉપસ્થિત થયા છો તેનું શું પ્રયોજન છે તે હું સાંભળવા ઈચ્છું છું.”
८. 'भा२।४ ! हुं मनायडूं, भारो ओछनाथ नथी.
મારી ઉપર અનુકંપા કરનાર કે કોઈ મિત્ર મને મળતો नथ.'
९. अणाहो मि महाराय ! अनाथोऽस्मि महाराज !
नाहो मज्झ न विज्जई। नाथो मम न विद्यते । अणुकं पगं सुहिं वावि अनुकम्पकं सुहृदं वापि कंचि नाभिसमेमहं ॥ कंचित्राभिसमेम्यहम् ॥
१०.तओ सो पहसिओ राया ततः स प्रहसितो राजा
सेणिओ मगहाहिवो । श्रेणिको मगधाधिपः । एवं ते इड्डिमंतस्स एवं ते ऋद्धिमतः कहं नाहो न विज्जई ? ॥ कथं नाथो न विद्यते? ॥
૧૦.આ સાંભળી મગધાધિપતિ રાજા શ્રેણિક જોરથી હસ્યો
અને તેણે કહ્યું–‘તમે આવા સહજ સૌભાગ્યશાળી છો, પછી તમારો નાથ કોઈ કેમ ન હોય?
११.होमि नाहो भयंताणं ! भवामि नाथो भदन्तानां
भोगे भुंजाहि संजया !। भोगान् भङ्ग्क्ष्व संयत ! । मित्तनाईपरिवुडो
मित्रज्ञातिपरिवृतः माणुस्सं खु सुदुल्लहं ॥ मानुष्यं खलु सुदुर्लभम् ।।
११. महत ! हुं तमा नाय थाई. हे संयत ! मित्र
અને જ્ઞાતિજનોથી ઘેરાઈને વિષયોનો ભોગ કરો. આ भनुष्य-४न्म हुम छ.'
१२.अप्पणा वि अणाहो सि आत्मनाप्यनाथोऽसि
सेणिया ! मगहाहिवा !। श्रेणिक ! मगधाधिप!। अप्पणा अणाहो संतो आत्मनाऽनाथः सन् कहं नाहो भविस्ससि ? ॥ कथं नाथो भविष्यसि ? ॥
૧૨. “હે મગધના અધિપતિ શ્રેણિક ! તું પોતે અનાથ છે.
પોતે અનાથ હોવા છતાં પણ તું બીજાનો નાથ કેવી રીતે બનીશ?'
१३.एवं वुत्तो नरिंदो सो एवमुक्तो नरेन्द्रः सः
सुसंभंतो सुविम्हिओ । सुसम्भ्रान्त सुविस्मितः । वयणं अस्सुयपुव्वं वचनमश्रुतपूर्व साहुणा विम्हयन्निओ ॥ साधुना विस्मयान्वितः ।
૧૩.શ્રેણિક પહેલાં જ આશ્ચર્યચકિત થયો હતો અને સાધુ
વડે–તું અનાથ છે–એવું અશ્રુતપૂર્વ વચન કહેવાતાં તે અત્યંત વ્યાકુળ અને અત્યંત આશ્ચર્યમગ્ન બની ગયો.
१४.अस्सा हत्थी मणुसत्ता मे अश्वा हस्तिनो मनुष्या मे
पुरं अंते उरं च मे । पुरमन्तःपुरं च मे। भुंजामि माणुसे भोगे भुनज्मि मानुषान् भोगान् आणाइस्सरियं च मे ॥ आज्ञैश्वर्यं च मे ॥
૧૪. “મારી પાસે હાથી અને ઘોડા છે, નગર અને અંતઃપુર
છે, હું મનુષ્યસંબંધી ભોગો ભોગવી રહ્યો છું, આજ્ઞા અને ઐશ્વર્ય મારી પાસે છે.