Agam 30 Mool 03 Uttaradhyayana Sutra Part 01 Uttarajjhayanani Terapanth

Author(s): Tulsi Acharya, Mahapragna Acharya
Publisher: Jain Vishva Bharati

Page 573

ઉત્તરજઝયણાણિ
૫૧૦
अध्ययन २०: दो उ८-४६
३९.जो पव्वइत्ताण महव्वयाइं यः प्रव्रज्य महाव्रतानि
सम्मं नो फासयई पमाया । सम्यक् नो स्पृशति प्रमादात् । अनिग्गहप्या य रसेसु गिद्धे अनिग्रहात्मा च रसेषु गृद्धः न मूलओ छिदइ बंधणं से ॥ न मूलतः छिनत्ति बन्धनं सः ॥
૩૯, ‘જે મહાવ્રતોને સ્વીકારીને સમ્યપણે તેનું પાલન નથી
કરતો, પોતાના આત્માનો નિગ્રહ નથી કરતો, રસોમાં મૂચ્છિત થાય છે, તે બંધનનો મૂલોચ્છેદ કરી શકતો.
नथी.
४०.आउत्तया जस्स न अस्थि काइ आयुक्तता यस्य नास्ति कापि
इरियाए भासाए तहसणाए। ईर्यायां भाषायां तथैषणायाम् । आयाणनिक्खेवदुगुंछणाए आदाननिक्षेपजुगुप्सनायां न वीरजायं अणुजाइ मग्गं ॥ न वीरयातमनुयाति मार्गम् ॥
४०.या, भाषा, भेषा, माहान-निक्षेप भने थ्या२
પ્રસવણની પરિસ્થાપનામાં જે સાવધાની રાખતો નથી, તે જે માર્ગ પર વીર પુરુષો ચાલ્યા છે૨૫ તે માર્ગનું અનુગમન કરી શકતો નથી,
४१.चिरं पि से मुंडरुई भवित्ता चिरमपि स मुण्डरुचिर्भूत्वा
अथिरव्वए तवनियमेहि भटे। अस्थिव्रतस्तपोनियमेभ्यो भ्रष्टः। चिरं पि अप्याण किलेसइत्ता चिरमप्यात्मानं क्लेशयित्वा न पारए होइ हु संपराए ॥ न पारगो भवति खलु संपराये ॥
४१.४ प्रतीम स्थिर नथी, त५मने नियमोथी भ्रष्ट
छ,ते विराण मुंडनमा रुयि२७ राणीने ५१ अने ચિરકાળ સુધી આત્માને કષ્ટ આપીને પણ સંસારનો પાર પામી શકતો નથી.
४२.पोल्ले व मुट्ठी जह से असारे 'पोल्ला' एव मुष्टिर्यथा सोऽसारः
अयंतिए कडकहावणे वा। अयन्त्रितः कूटकार्षापण इव। राढामणी वेरुलियप्पगासे राढामणिवैडूर्यप्रकाशः अमहग्घए होइ य जाणएसु॥ अमहाघको भवति च ज्ञेषु ॥
४२.०४ पोली भुट्टीनी भा३४ असारछे, मोटा सिमानी
मुद्रा रहित छ. अयमलिश होवा छतां वैयनी માફક ચમકે છે, તે જાણકાર વ્યક્તિઓની દૃષ્ટિએ મૂલ્યહીન બની જાય છે.
४३.कु सीललिंगं इह धारइत्ता कुशीललिंगमिह धारयित्वा
इसिज्झयं जीविय वृहइत्ता। ऋषिध्वजं जीविकां बृंहयित्वा । असंजए संजयलप्पमाणे असंयत: संयतं लपन् विणिघायमागच्छह से चिरंपि॥ विनिघातमागच्छति स चिरमपि ।
४३.४ मुशास-वेश अनेषि -q४ (
२२९ वगैरे મુનિ-ચિહ્નો) ધારણ કરીને તેના દ્વારા આજીવિકા ચલાવે છે, અસંયત હોવા છતાં પણ પોતાની જાતને સંયત કહેવડાવે છે, તે ચિરકાળ સુધી વિનાશને પ્રાપ્ત થાય છે.
४४. विसं तु पीयं जह कालकूडं विषं तु पीतं यथा कालकूट
हणाइ सत्थं जह कुग्गहीयं । हन्ति शस्त्रं यथा कुगृहीतम्। एसे व धम्मो विसओववन्नो एष एवं धर्मो विषयोपपन्नः हणाइ वेयाल इवावियन्नो ॥ हन्ति वेताल इवाविपन्नः ।।
૪૪. ‘પીધેલું કાળકૂટ વિષ, અવિધિથી પકડેલું શસ્ત્ર અને વશ
ન કરાયેલ વેતાલ જેવી રીતે વિનાશકારી બને છે?", તેવી જ રીતે વિષયોથી યુક્તી ધર્મ પણ વિનાશકારી बनेछ.
४५.जे लक्खणं सुविणं पउंजमाणे यो लक्षणं स्वप्नं प्रयुञ्जान:
निमित्तकोऊहलसंपगाढे । निमित्तकुतूहलसंप्रगाढः । कुहेडविज्जासवदारजीवो कुहेटविद्याश्रवद्वारजीवी नगच्छई सरणं तम्मि काले॥ न गच्छति शरणं तस्मिन् काले॥
४५. सक्ष-शाख, स्वन-शासनो प्रयोग ३छ,
નિમિત્ત-શાસ્ત્ર અને કૌતુક કાર્યમાં અત્યંત આસક્ત છે, મિથ્યા આશ્ચર્ય ઉત્પન્ન કરનાર વિદ્યારૂપી આશ્રવદ્વારા વડે જીવિકા ચલાવે છે, તેને કર્મનું ફળ ભોગવતી વખતે કોઈનું શરણ મળતું નથી.
४६. तमंतमेणेव उ से असीले तमस्तमसैव तु स: अशीलः
सया दुही विप्परियासुवेइ । सदा दुःखी विपर्यासमुपैति । संधावई नरगतिरिक्खजोणि संधावति नरकतिर्यग्योनी: मोणं विराहेत्तु असाहुरूवे ॥ मौनं विराध्याऽसाधुरूपः ॥
૪૬. ‘તે શીલ-રહિત સાધુ પોતાના તીવ્ર અજ્ઞાન વડે સતત
દુ:ખી થઈ વિપર્યાસ પામે છે. તે અસાધુ પ્રકૃતિવાળો મુનિ ધર્મની વિરાધના કરી નરક અને તિર્યંચ યોનિમાં भाव- प्र. ४३ जे.