________________
सूत्रम्
॥२८५॥
मेळववा तथा मेळवेलान रक्षण करवा फक्त दुःखनेन भोगवे छे, तेज मूळ सूत्रोमां बताव्युं छे के अहो (दिवस) राओ आचा० मां, अने सूत्रमा “च" शब्द छे तेथी पक्षमासमां सारा धर्मना विचारो छोडीने बधी रीते चिंतामां वळतो रहे छे जेमके
" कइया वच्चइ सत्थो?कि भण्डं कत्थ कित्तिया भूमी। को कयविकयकालो, निविसइ किं कहिं केण?॥१॥ ॥२८५॥
क्यारे आ सार्थ (वेपारीओनो समूह) उपडशे? शुं माल छे ? केटले दूर जq छे तथा लेवा वेचवाने कयो काळ छे अथवा द्र कयु कयां कोना वडे आ चोकळु बेसशे ? (कार्य सिद्धि थशे) विगेरे चिन्तामांबळतो रहे छे अने ते चिन्ताग्रस्त केवो थाय छे. ते कहे छे.
काळ (योग्य समय) अकाळ (अयोग्य समय) मां उठीने एटले दिवसमां जे करवान होय ते काम रातना करे अथवा प्रभातनुं काम सांजना करे विगेरे अथवा काळ अकाळ ए बनेमां करे अथवा अवसरमां न करे, तेम बीजा वखतमा ए न करे, जेम कोइ ४धन विगेरेनी हानी थतां गांडो बनी गमे तेम करे पण तेने काळ अकाळनो विवेक नथी एम जाणवू.
जेमके "चंडमधोत" नामना राजाए मृगावती नामनी राणी, जेनो पति "शतानिक" राजा मरण पामेलो छे. तेना कहेवाथी मोहीत थइने जे काळे किल्लो लेवानो छे ते काळे न लेतां किल्ला विगेरे नवा सुधरावीने लेवानी इच्छ करी (पण लइ शक्यो नहि.) पण जे योग्य काळे क्रिया करे छे. ते बाधा रहीत वधी क्रिया करे छे. का छे के
"मासैरष्टभिरहा च, पूर्वेण वयसाऽऽयुषा। तत् कर्त्तव्यं मनुष्येण, येनान्ते सुखमेधते ॥१॥" आठ मास तथा दिवसे तथा जुवानीमा पहेला आयुष्यमां माणसे कृत्य करी लेवु एटले बार मासमां चोमासाना चारमासमां
+9ARCHAEHRA
RASISA-135
