________________
વિવિધ વિષય વિચારમાળા ભાગ-૨
તે સાંભળી ગુરૂ મહારાજ કહેવા લાગ્યા કે હે વત્સ ! તું સાંભલ સૂર્યપુર નામના નગરને વિષે એક વણિક રહેતો હતો. તે મૂઢ આત્માનો ધણી હતો, અને ભારને વહન કરનારો તેમજ પોટલાને ઉચકનારો હતો, નિરંતર ખીચડીને એક જ વાર ખાતો હતો, એક જ જાડું લંગડું પાંચ વર્ષ સુધી પહેરી પોતાના નિર્વાહન ચલાવતો હતો, તે ધર્મને જાણતો ન હતો કર્તવ્યો વિસારી દઈ પર્વના દિવસોનું પણ સ્મરણ કરતો ન હોતો, જો હું મારા સ્વજન વર્ગને મળીશ તો મારે પૈસાનો વ્યય કરવો પડશે. એવું જાણી કદાપિ કાળે તેમને મળતો નહોતો, તેમજ જિનેશ્વર મહારાજના મંદિરે પણ જતો નહોતો. આવી રીતે પૈસા મેળવવાના એક જ ધ્યાનથી તેણે એકલાખ દ્રમ્પ ઉપાર્જન કર્યા, ત્યારબાદ તેને પુત્ર થયો, તેને પોતાના સમાન ગુણવાળો દેખીને તે હર્ષ પામ્યો, અને વિચાર કરે છે કે ભવિષ્યમાં આ મારો પુત્ર પૂર્વજોનો ઉદ્ધારક થશે, તેથી મરણ સમયે તેણે પોતાના પુત્રને કહ્યું કે હે વત્સ ! મેં મહામહેનતે ઉપાર્જન કરેલ લાખ દ્રમ્મને બરાબર વિધિપૂર્વક ભૂમિને વિષે સ્થાપન કરવા-દાટવા. આવું સાંભળી તેણે પણ કબુલ કર્યું અને પિતાની હિત શિક્ષાને માની લીધી. ત્યારબાદ તેનો પિતા મરણ પામ્યો. પછી લાખ દ્રમ્પને ભૂમિમાં દાટીને વિશેષઉદ્યમ કરી બે લાખ દ્રમ્પને ઉપાર્જન કર્યા તેણે મરતી વખતે પોતાના પુત્રને તે બે લાખ દ્રમ્મ દાટવાનું કહ્યું અને પુત્ર અંગીકાર કરવાથી તે પણ મરણ પામ્યો, ત્યારબાદ બીજા બે લાખ દ્રમ્મ પણ ભૂમિને વિષેદાટીને તે પણ ભારને વહન કરીને લોભથી પૈસા ઉપાર્જન કરવા લાગ્યો તેને ધર્મકર્મને વિષે તત્પર અને સ્વભાવથી જ ઉદારશીયલ અલંકાર વડે ભૂષિત પતિઆજ્ઞાનુવર્તિની ધન્યાનામની સ્ત્રી હતી. તેણીએ એકદા પ્રસ્તાવ અવસર પામીને કહ્યું
૧૨
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
