________________
,
૧
મહાકરુણા
મહાપ્રભુ મહાવીરની આખા કરુણા વરસાવી રહી : “ સંગમ ! તું કહે છે કે, તેં મને ઘણાં ઘણાં દુ:ખ દીધાં, ઘણી ઘણી
પીડા ઉપજાવી ? ”
‘હા, મહાશ્રમણુ ! સાચે જ, મે' જે કર્યુ. તેથી પેાતે જ શરમાઉ છુ.. આપને ચલાયમાન કરવા મેં શુ કરવામાં માકી રાખી? કોનેા વાવટાળ ઊભેા કર્યો. આપના શરીરના રામરામને વીંધી નાખ્યા. આપના શિષ્ય અનીને લેાકેામાં આપના પ્રત્યે તિરસ્કાર અને ઘૃણાની લાગણી પેદા કરી. અજ્ઞાની માણસાને આપની સામે ઉશ્કેર્યાં એ માણસેાએ આપના ઉપર પથરા ફૂંકયા, ઢેફાં નાખ્યાં; આપની પાછળ શિકારી કૂતરાએ દોડાવ્યા; આપને ગાળા દીધી; ઘામાંથી હાકી કાઢયા પ્રભુ! આ છ મહિના સુધી લેકાએ આપના તરફ જે ખરાખ વન દાખવ્યુ, એનુ મૂળ હું છુ...! આપની આંતરિક સમાધિના ભંગ કરવા માટે મે' આ બધું જ કર્યું : અપમાન! તિરસ્કાર! મારપીટ !”
“ સંગમ ! શું સાધક કયારેય અપમાનથી ગભરાય ખરા ? યાતનાઓથી એ ચલાયમાન થાય ખરા? જ્યા માન-અપમાનની કે મારઝૂડ-તિરસ્કારની લાગણીને અનુ
