________________
૧૩૬
કવિજીનાં કથાર, –સંન્યાસીઓ ઉપર કટાક્ષ અને ગાળે વરસાવવા લાગ્યા! એમને હતુ આ બાબાજી અમારી અંગ્રેજી ભાષા થોડા જ સમજી શકતા હશે !
કેટલાક વખત પછી જ્યારે ગાડી કોઈ મોટા સ્ટેશને ઊભી રહી, એટલે સ્વામીજી કંઈક વસ્તુ ખરીદવા નીચે ઊતર્યા. એ અંગ્રેજે પણ નીચે ઊતર્યા. જ્યારે એમણે સ્વામીજીને બીજા મુસાફરો સાથે શુદ્ધ અંગ્રેજીમાં વાત કરતા જોયા તો એ બન્ને ખૂબ ખસિયાણા પડી ગયા. એમને થયું ? આ આટલું સારું અ ગ્રેજી બોલી શકે છે, તે એ આપણી વાત-વાતો નહીં પણ ગાળે–જરૂર સમજી ગયે હશે ! છતાં, નવાઈની વાત છે કે, એણે એક અક્ષર પણ ઉચ્ચાર્યો નહીં. એમણે સ્વામીજીને પૂછયું “શું આપ અ ગ્રેજી જાણે છે ?”
જી હા.” સ્વામીજીએ સાવ સહજભાવે કહ્યું.
“તો પછી અમારી વાતચીતથી આપને જરૂર કંઈક દુખ થયું હશે. આપે કહ્યું કેમ નહીં?” અંગ્રેજે કંઈક નરમાશથી વર્તાવા લાગ્યા
દુ ખ નહીં પણ અફસોસ થયો અને પછી મેં વિચાર્યું કે તમે કોઈને ગાળ દઈને તમારા મનને ખુશ કરતા હો તો એમાં હું શા માટે વિદન નાખું? તમારા મગજમાં જે ગંદકી ભરી હતી, એ બહાર આવી રહી હતી, વિવાદમા ઊતરીને એને ફેલાવે કરવાથી બે લાભ ? તમારી સાથે હું નિરર્થક મારા મગજને શા માટે ગંદું કરું ?”
સ્વામીજીના જવાબથી અને અંગ્રેજ શરમાઈ ગયા અને ચકિત થઈને જોઈ રહ્યા. સ્વામીજીની સહિષ્ણુતા
