________________
કવિજીનાં સ્થાને
૧૨૯
જેવી ભાવના તેવી સિદ્ધિ
સુદત્ત નામે એક મોટા તપસ્વી અને મનને પારખનારા સાધુ હતા. ભિક્ષાને માટે ફરતા ફરતા તેઓ યક્ષ નામના એક શ્રાવકને ઘેર જઈ પહોચ્યા યક્ષ વસંતપુરનો તત્તવજ્ઞાની શ્રાવક હતા સાધુઓની સેવાભક્તિ અને ધર્મચર્ચામાં એ સદાય આગળ રહેતા. | મુનિને પિતાને આંગણે પધારેલા જોઈ એ ખૂબ રાજી થયે આહાર વહેરાવવા માટે એણે ઘરમાં ચારે તરફ નજર કરી, પણ કોઈ શુદ્ધ વસ્તુ એના ધ્યાનમાં ન આવી. રાઈ હજી તૈયાર થઈ ન હતી. છેવટે એક ખૂણામાં ઘીથી ભરેલે ઘડો એના જેવામાં આવ્યું ચક્ષે ખૂબ ભક્તિપૂર્વક મુનિવરને ઘી વહારવાની વિનંતી કરી મુનિએ પિતાનું ભિક્ષાપાત્ર આગળ ધર્યું અને યક્ષે ખૂબ ઉચ્ચ ભાવનાપૂર્વક એમાં ઘી રેડવા માંડ્યું.
મુનિ મનના ભાવના જાણકાર હતા. એકાએક એમનું ધ્યાન યક્ષની ઉચ્ચ ભાવના તરફ ગયું. જેવું એમનું ધ્યાન યક્ષની ચડતી ભાવના તરફ ગયું કે પિતાના પાત્ર તરફથી હટી ગયું પાત્ર ઘીથી ભરાઈ ગયું, છતા મુનિને એને ખ્યાલ ન આયે, જેથી તેઓ ના ન કહી શકયા યક્ષ પણ ખૂબ ઊંચી ભાવનાથી ઘી રેડતો જ ગયે.
પછી તે ઘી પાત્રથી બહાર નીકળવા લાગ્યું. છતાંય મુનિનુ ધ્યાન ન તૂટ્યું, પણ યક્ષની ચડતી ભાવધારા તટી ગઈ એને વિચાર આવ્યા આ તે કે સાધુ છે !
