________________
કવિછનાં કથારસ્તે ટુકડે લીધે; એને ફેરવી ફેરવીને જે. એને થયું : અરે, આમાં અગ્નિ કક્યાં છે? કદાચ એની અંદર અગ્નિ બેઠે હશે. અને એ તે અરણના લાકડાના ટુકડા ઉપર ટુકડા કરવા લાગ્યા, પણ અગ્નિ ન મળે તે ન જ મળે!
એ લમણે હાથ દઈને બેઠે. એના હાથ-પગ ઢીલા થઈ ગયા એને થયું કે મારા સાથીઓએ મને દગો દીધો ! આ તે મારી મશ્કરી કરવાની વાત છે. આમાં અગ્નિ ક્યા છે? લાકડામાં તે વળી ક્યાંય અગ્નિ રહેતો હશે ખરો ? એના આગળી આગળી જેવડા કટકા કરવા છતા એમાં અગ્નિ ક્યાય નજરે ન પડ્યો. એ બિચારે દુખી, ઉદાસ ને ગુસ્સે થઈને આમ તેમ આંટા મારવા લાગ્યો.
સાજ પડી એટલે બધા સાથીઓ લાકડા કાપીને આવી. ગયા. બધાને હતું? બસ, પહોંચીશું કે રસોઈ તૈયાર મળશે! કકડીને ભૂખ લાગી હતી દિવસ આખે મજૂરી કરવાથી ખૂબ ભૂખ લાગે એમાં શી નવોઈ? પણે ત્યાં પહોંચીને એમણે જોયું કે અહીં તે હજી અગ્નિ પણ નથી પેટા વાસણ બધા એમ ને એમ જ ખાલી પડ્યા છે !
સાથીઓને આવેલા જેઈમે પેલે સાથી બબડવા લાગેઃ “તમે લેકે ધુતારા છે! કહી ગયા કે અરણીમાથી અગ્નિ મેળવી લેજે! આમાં તે અગ્નિ શું તમારા બાપદાદા મૂકી. ગયા છે? એને એક એક ટુકડે કરીને જોયું, પણ અગ્નિ - ક્યાંય ન મળે! આમાં અગ્નિ છે જ નહીં, પછી ક્યાથી. મળે? અને જરા કહે તે ખરા, અગ્નિ જ ન હોય તે પછી રસોઈ બનાવવી કેમ કરી?”
એને આ જવાબ સાંભળીને બધા ગાળાગાળી કરીને ઝઘડવા લાગ્યા.
