________________
૧૦૩
કવિનાં કથારને
મણિયારે એમને જવાબ આપતે : “દાઝ ચડે ત્યારે હું એને ડંડા તે જરૂર ફટકારી શકું છું, પણ ગાળ નથી દઈ શકતે. કારણ કે એને ગાળ આપતાં આપતા મારી બેલવાની ટેવ ગંદી ગઈ જાય અને મારે બધે વેપાર તે માતાઓ અને બહેનોથી ચાલે છે. જે મને ગાળ દેવાની ગંદી ટેવ પડી જાય, તે મારું કામ એક દિવસ પણ ન ચાલે.” [ શ્રી અમર ભારતી', માર્ચ, ૧૯૬૭”]
૫૧.
અખૂટ ભંડાર
એક જુવાન ટોલટેયની પાસે આવીને દીન સ્વરે કરગરવા લાગ્યા : “હું બહુ જ દુખી છું, મારી પાસે એક પૈસે પણ નથી.”
ટેલિસ્ટેયે યુવકની સામે ગંભીરતાથી જોયું અને પૂછયું : શું તારી પાસે એક પૈસા જેટલી પણ સંપત્તિ નથી?”
“જી, ના” યુવકે નિરાશાપૂર્વક જવાબ આપે.
ટેલિસ્ટે વધારે ગંભીર બનીને પૂછયું : “હું એક વેપારીને ઓળખું છું. એ માણસની આખો ખરીદે છે. બે આંખના વીસ હજાર આપશે. વેચવી છે?”
આખો ? જી, ના.” યુવકે ગભરાટમાં જવાબ આપે.
“એ હાથ પણ ખરીદે છે. એક નહીં, બને. પંદર હજાર આપશે બેલો, વેચવા છે?”
હાથ? ના, બિલકુલ નહીં.”
