________________
કવિજીનાં કથારને શકાય એવું કંઈક તે હેવું જોઈએ ને ?”
વિચારમાં ગરકાવ થઈને માઘ આમતેમ જોઈ રહ્યા હતા. કેઈ ઉપાય સૂઝતો ન હતો આખરે એમની નજર એક ખૂણામાં સૂતેલી એમની પત્ની ઉપર પડી. પત્નીના હાથમાં સુવર્ણકંકણ ચમકી રહ્યાં હતાં. સંપત્તિમાં માત્ર હવે આ કંકણ જ બાકી રહ્યાં હતાં.
કવિએ વિચાર્યું હું માગણી કરીશ તે, ભગવાન -જાણે, એ આપશે કે નહીં આપે! એની પાસે ન તો કશી સંપત્તિ છે કે ન કેઈ આભૂષણ ફક્ત આ કંકણ જ છે, એટલે કદાચ આપવાને ઇનકાર ભણી દે પણ અત્યારે એ “ઊંઘમા છે અને સારો લાગી છે ચુપચાપ એક કંકણ કાઢી જ કેમ ન લેવું ?
માઘ કવિ બે કંકણમાથી એક કાઢવા લાગ્યા, પણ કંકણ સહેલાઈથી નીકળ્યું નહીં, અને જેર કરવા ગયા તે ધક્કો વાગી ગયે, અને પત્ની જાગી ગઈ એ ચમકી ગઈ અને પિતાના પતિને જોઈને બોલી “આપ આ શું કરી રહ્યા હતા ? ”
માઘ “કશું જ નહીં; એમ જ કોઈ વસ્તુ શોધી રહ્યો હતો?
પત્ની ” “ના, સાચું કહે, મારા હાથને ધકકો કેણે લગા ?”
માઘ • ધ તો જ લગાવ્યો હતો.”
પત્ની : છેવટે વાત શી હતી ? તમારે વિચાર કંકણ કાઢી લેવાનો હતો ને ?”
માઘ , “હા, તારી વાત સાચી છે ”
