________________
કવિજીનાં કથારને
૧૧૩
પ૭
નિર્દોષ શૌર્ય
વનરાજ ચાવડે રાજા થયે તે પહેલાં એ ચારેકોર ધાડ પાડતો હતો. એક દિવસની વાત છેએ પિતાના ત્રણ સાથીઓ સાથે ગીચ જંગલમાંથી પસાર થઈ રહ્યો હતો જ ગલમાં એને જાંબા નામના એક વેપારીનો ભેટો થઈ ગયો.
વનરાજે કહ્યું: “તારી પાસે જે કંઈ હોય તે અહીં ધરી દે જે તે જરાય આનાકાની કરી છે, તો તને યમરાજને ઘેર એકલી દેતા વાર નહી લાગે”
જા બાએ હસતાં હસતા કહ્યુ , “એમ વાત છે? લ્ય ત્યારે હું તૈયાર છું.” અને આમ કહીને જાંબાએ પિતાનું ધનુષ્ય તૈયાર કર્યું અને પિતાની પાસેનાં પાંચ બાણમાથી બેને એક જ ઝાટકે ભાગી નાખ્યા. | વનરાજે નવાઈ પામીને પૂછ્યું “અરે, જીવસટોસટના મામલામાં તે તારાં બે બાણ શા માટે ભાગી નાખ્યાં?”
જાંબાએ જવાબ આપ્યો “ “તમારા ત્રણેને માટે ત્રણ બાણ પૂરતાં છે; બે વધારાના હતા, એનું શું કામ છે?”
વનરાજે કહ્યું “એમ લાગે છે કે તને તારી અચૂક નિશાનબાજીને ગર્વ છે ! જે તુ આ જ અચૂક લક્ષધી બાણાવળી છે, તે પેલી આકાશમાં ઊડતી ચકલીને વીંધી બતાવ, એટલે ખબર તે પડે કે તું કેટલા ઊંડા પાણીમા છે !”
જાંબાએ કહ્યું “એ બિચારી નિર્દોષ ચકલીને શા માટે મારું ? મારા લક્ષદ્વીપણાની પરીક્ષા તે તમારા
