________________
કવિજીનાં કથારને ઉપર આવી ચડ્યો. શેઠના પુત્રને ભારે કીમતી વ અને ઘરેણાથી શણગારેલે જોઈને એના મોમાં પાણી આવી ગયું. એણે આસપાસ નજર ફેરવી પંથકને એણે નચિતપણે રમતમાં મગ્ન થયેલે જે. બસ, પછી તે પૂછવાની જરૂર જ ક્યાં હતી? વિજય ચેર શેઠના પુત્રને ઉપાડીને ચાલતો થયે!
નગરની બહાર જૂના વેરાન ઉદ્યાનમાં જઈને એણે એ બાળકનાં કપડાંઘરેણું ઉતારી લીધાં અને ઘાતકીપણાથી એ દૂધમલ બાળકનું ગળું દાબી દઈને એને કઈક અંધારિયા કૂવામાં નાખી દીધો ! જે ધનને માનવી પ્રાણથી પણ વધારે વહાલું ગણે છે, એ જ ધન ક્યારેક એના પ્રિય પ્રાણોનું હરનારું પણ બની જાય છે! '
રમત પૂરી થઈ પંથક બાળકને લેવા ગયે, તે ત્યાં બાળક જ ન મળે! બિચારો ખૂબ ગભરાઈ ગયે. એનો જીવ સુકાવા લાગ્યો.
સાર્થવાહને જ્યારે આ વાતની ખબર પડી તે ઘરમાં હાહાકાર મચી ગયો ! ભદ્રા માથું પછાડી-પછાડીને રેવા લાગી. સાર્થવાહ કેટવાળની મદદથી પુત્રની તપાસ કરવા
માંડી
• નગરને એક એક ખૂણે તપાસી લેવામાં આવ્યું, પણ
ક્યાંયથી પુત્રનો પત્તો લાગ્યો નહીં. નગરની બહાર વેરાન સ્થાનમાં, ગુફાઓમાં, જંગલમાં ચેમેર માણસેની એક પ્રકારની જાળ બિછાવી દેવામાં આવી. આખરે ઘણા ઘણા પ્રયત્નને અંતે પુત્રનું શબ હાથ લાગ્યું. સાથે સાથે વિજય ચેર પણ પકડાઈ ગયે !
વિજય ચેરને જેલમાં લાકડાની હેડમાં આકરા બંધનમાં
