________________
પ૮
કવિજીનાં સ્થાને
આત્માને વાસ
કેટલાક કાઠિયારા જંગલમાં લાકડા કાપવા ગયા. ઘેરા વનમાંઆઘે સુધી ગયા. પછી બધા એક ઠેકાણે રોકાયા. પિતાના એક સાથીને ત્યાં મૂકીને જતા એમણે કહ્યું : “તું અહી રહે. અમે અમારા માટે અને તારા માટે પણ લાકડાં કાપીને લાવીએ છીએ. ત્યાં સુધીમાં તું બધાને માટે રસોઈ તૈયાર કરી રાખજે. અમે પાછા આવીશું એટલે આપણે બધા સાથે બેસીને જમીશું આપણા ગામથી આપણી સાથે સળગત અગ્નિ લેતા આવ્યા છીએ, એનાથી તુ જલદી રાઈ કરી. શકીશ વળી, એક વાત ધ્યાનમાં રાખજે કે, કદાચ આ અગ્નિ ઓલવાઈ જાય, તે જે, આ પાસે જ અરણીનું ઝાડ છે, એમાથી અગ્નિ મેળવી લેજે” આમ કહીને એ બધા જંગલમાં ચાલ્યા ગયા.
પેલે માણસ ભારે આળસુ હતા. એણે વિચાર્યું : હમણું ઊઠીને રસોઈ કરી લઉં છું; રાધતાં તે વળી કેટલી વાર ! મારા સાથીઓ હજી હમણાં જ ગયા છે, અને સાંજે પાછા આવવાના છે. ત્યા સુધીમાં હું જરા નિરાંતે ઊંઘી લઉં ! બસ, આ રીતે વિચારીને એ તે ઝાડની ઘટાદાર છાયામાં ઘસઘસાટ ઊંઘી ગયો!
ઘણા વખત પછી એ જાગ્યે, ત્યારે એણે જોયુ કે આ તે સૂરજ આથમવા આ ! હવે રઈતિચાર કરવી જોઈએ. એ બેઠે થ, અને અગ્નિ લેવા ગયે. પણ અગ્નિ તે ક્યારને ઠરીને રાખ થઈ ગયો હતો. એણે અરણીના લાકડાને એક
