________________
૩૧
કવિજીનાં કથારને ક્તિને કારણે ન તો એ ઊભો થઈ શક્યો કે ન તે કંઈ બેલી શક્યો.
ઈન્ડે ફરી શાત અને હેતાળ સ્વરે પૂછ્યું: “ કહે ભાઈ! તારે શું જોઈએ ?”
ઘણા દિવસે સુધી ભૂખ્યા રહેવાને કારણે બ્રાહ્મણના મનમાં તો રેટીનું જ રટન ચાલી રહ્યું હતું. બેબાકળા થઈને એણે કહ્યું “ “મારે બીજું કશું નથી જોઈતું; દેવરાજ! બસ, રેટી મળી જાય એટલે પત્યું !”
બ્રાહ્મણની વાત સાંભળીને ઇંદ્રને હસવું આવ્યું. એણે કહ્યું. “બસ, ફક્ત આટલી જ વાતને માટે તારે મને બોલાવ પડ્યો ? અરે, રેટીના એક ટુકડા માટે તેં મને સંભાર્યો? જ્યારે તારામાં આટલી બધી શક્તિ છે કે તે મને છેક સ્વર્ગમાંથી અહી બેલાવી શકે છે, તો શું તારામાં એટલી શક્તિ નથી કે તું તારી ભૂખને શાંત કરવા માટે, તારી રેટીને પ્રશ્ન તારી પોતાની મેળે જ હલ કરી શકે?” [“શ્રી અમર ભારતી ", ઓગસ્ટ-સપ્ટેમ્બર, ૧૯૬૬ ]
૧૨
દીપ જલતો રહ્યો
વૈશાલીમાં એક ચંદ્રાવતંસ નામે પરાક્રમી રાજા થઈ ગયો. એ જે કર્મવીર હતું એ જ ધર્મવીર હતો. એ રાજ્યનાં બધાં કામ સારી રીતે સંભાળતો, અને છતાં આઠમ-ચૌદશ જેવી પર્વતિથિએ ઉપવાસ અને પૌષધ કરવાનું ચૂકતો નહીં.
