________________
...સતત-અાહરણ......ભ૮૮-૩
સિંહોદર રાજાને શ્રી રામચંદ્રજીની આજ્ઞા આપણે એ જોયું કે શ્રી રામચંદ્રજીને જોતાંની સાથે જ સિહોદર રાજા ઢળી પડ્યો અને પ્રાર્થના કરતાં બોલ્યો કે, આપ અહીં પધાર્યા છો એની મને ખબર ન હતી આપે સીધું જ ન ફરમાવતાં આટલું બધું કર્યું. તે મારી પરીક્ષા માટે જ કર્યું હશે. આપ જેવા પણ જો અમારી સામે છળ કરો તો અમારે જીવવાથી સર્યું, માટે એક જ પ્રાર્થના છે કે, અજ્ઞાનથી થયેલા મારા દોષની આપ ક્ષમા આપો અને જે કરવા યોગ્ય હોય તે ફરમાવો. કારણકે ગુરુનો શિષ્ય ઉપર કોપ જેમ માત્ર શિક્ષા માટે જ હોય છે, તેમ સ્વામિનો સેવક ઉપર
કોપ પણ માત્ર શિક્ષા માટે જ હોય છે.' છે. આ પ્રાર્થનાના ઉત્તરમાં પરમ ગંભીર એવા શ્રી રામચંદ્રજીએ અન્ય એક પણ અક્ષરનો ઉચ્ચાર કર્યા વિના માત્ર એક જ આજ્ઞા કરી કે,
“સંહ વન” ‘વજકર્ણની સાથે સંધિ કર.'
સિહોદર રાજા જે વસ્તુનો સ્વીકાર કરવાને કોઈપણ રીતે તૈયાર ન હતો, તે વસ્તુનો સ્વીકાર શ્રી રામચંદ્રજીની આગળ વિના આનાકાનીએ કરે છે. એ વસ્તુનું વર્ણન કરતાં કલિકાલસર્વજ્ઞ આચાર્ય ભગવાન શ્રી હેમચંદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજા ફરમાવે છે કે
“સિહોઢરોડ તાં વારં ? તથતિ પ્રત્યાઘાત !”
સિંહોદર રાજાએ પણ તે પ્રમાણે હો.' આ પ્રમાણે તે વાણીને અંગીકાર કરી અર્થાત્ આપની આજ્ઞા એ જ પ્રમાણ' એમ કહીને સિંહોદર રાજાએ શ્રી વજકર્ણ સાથે સંધિ કરવાનો સ્વીકાર કર્યો.
સમર્થની આજ્ઞાનો સ્વીકાર કર્યા વિના ચાલે જ નહિ, એ વાત આ ઉપરથી સ્પષ્ટ જ છે, અન્યથા શ્રી વજકર્ણે તો માત્ર એટલી જ પ્રાર્થના કરી હતી કે, મને ધર્મદ્વાર આપો કે જેથી હું આ સઘળું જ રાજ્ય વગેરે મૂકીને ચાલ્યો જાઉં. અને મારા ધર્મને જાળવી શકું.'
