________________
૩૧ણે
હું તારી સાથે વધુ વાત કરવાને પણ ઈચ્છતી નથી !" આ પ્રકારે શ્રીમતી સીતાજી દ્વારા તિરસ્કારાએલી અને એથી ક્રોધ પામેલી મદોદરી ત્યાંથી ચાલી ગઈ.
શ્રી હનુમાનજીએ આપેલી શ્રી રામચંદ્રજીની મુદ્રિકાને જોઈને શ્રીમતી સીતાજીએ અનુમાન કરેલું કે શ્રી રામચંદ્રજી અહીં પોતે જ આવ્યા છે. અગર તો નિટમાં જ છે. અને એથી એ વાત પણ કહી દીધી. જો કે મોદરી અગર શ્રી રાવણ એ વિષે કાંઈ વિચારી શકે તેવી સ્થિતિમાં હતાં જ નહિ ! પણ તેમને વિચારવાની ય જરૂર પડે એ પહેલાં તો હનુમાન જ પરાક્રમ બતાવવાના છે !
શ્રીમતી સીતાજીને આ પ્રસંગે ક્રોધ ન આવે ? એ કંઈ કે વીતરાગ નથી અને કુલટા પણ નથી. આવી વાતોથી વીતરાગને ક્રોધ ન આવે. કારણ કે ક્રોધ લાવનાર કર્મ બાકી નથી અને કુલટાને પણ ક્રોધ ન આવે, કારણકે એને તો એ પસંદ હોય, પરંતુ સતીને તો ક્રોધ આવે એ સ્વાભાવિક છે. તે જ રીતે ધર્મીને ધર્મ માટે લાગે, ધર્મ ઉપર ઘા થાય ત્યારે જેને આઘાત જ ન થાય કે રક્ષાનો વિચારેય ન આવે, તે કાં તો વીતરાગ છે અને તો અધર્મી છે ! શ્રી હનુમાન અને શ્રીમતી સીતાજીનો 6
પરસ્પર મેળાપ મદોદરીના ગયા પછી શ્રી હનુમાન પ્રગટ થયા. શ્રીમતી સીતાદેવીને નમસ્કાર કર્યા અને હાથ જોડીને કહયું કે, “હે દેવી ! & સદ્ભાગ્યે શ્રી રામચંદ્રજી અને શ્રી લક્ષ્મણજી જય પામે છે. આપની શોધ માટે શ્રી રામચંદ્રજીની આજ્ઞાથી હું અહીં આવ્યો છું. હું ત્યાં પાછો ફરીશ એટલે શત્રુઓનો સંહાર કરવાને માટે શ્રી રામચંદ્રજી અહીં આવશે.” હનુમાનના કથનને સાંભળીને શ્રીમતી સીતાજીનાં નેત્રો અશ્રુભીનાં બન્યાં. અશ્રુભીના નેત્રોવાળાં શ્રીમતી સીતાજીએ કહ્યું કે, “ખરેખર, તું કોણ છે? અને આવા દુર્લધ્ય સમુદ્રને તેં શી રીતે ઓલંધ્યો ? શું મારા પ્રાણનાથ શ્રી લક્ષ્મણની સાથે ખુશીમાં છે ? તેં એમને ક્યાં જોયાં ? અને તેઓ કેવી રીતે સમય પસાર કરે છે ?”
શ્રી હનુમાન દેવરમણ ઉધાનમાં...૧૨
