________________
ઉ૦૩
ધર્મફરજ છે કે તેઓએ શ્રાવકોને તેમની વાસ્તવિક ફરનો વિના સંકોચે ખ્યાલ આપવો જોઈએ.
શ્રી હનુમાને મુનિઓની આપત્તિનું કરેલું નિવારણ
શ્રી હનુમાને આખા દ્વીપમાં દાવાનળ પ્રગટેલો જોયો અને બે મુનિવરોને તથા ત્રણ કુમારિકાઓને ઘવાનળમાં ફસાએલાં જોયાં. એટલે એ આપત્તિના નિવારણ માટે પોતાની શક્તિ અજમાવી, આપત્તિને દૂર કરવા દ્વારા મુનિવરોની ભક્તિ કરી. વાત્સલ્યથી શ્રી હનુમાને વિદ્યા વડે સાગરમાંથી પાણી આપ્યું અને તે પાણી વડે મેઘની માફક તે દાવાનળને શમાવી દીધો. ત્રણ કુમારિકાઓને એ જ વખતે અકાળે પણ વિદ્યા સિદ્ધ થઈ. પુણ્યવાનનાં પુનિત પગલાં થતાં શું ન થાય ? બધું જ થાય. શ્રી હનુમાન એ પરમપુણ્યવાન છે. મહાપરાક્રમી છે અને વળી ચરમશરીરી છે.
તે જ વખતે જેમની વિદ્યા સિદ્ધ થઈ છે એવી તે કુમારિકાઓએ, તે બે ધ્યાનસ્થિત મુનિવરોને પ્રદક્ષિણા કરીને શ્રી હનુમાન પ્રત્યે કહ્યું કે, “હે પરમાહત્ ! તમે મુનિવરોને ઉપસર્ગથી બચાવ્યા તે સારું ક્યું અને ખરેખર, તમારી સહાયથી અલ્પ કાળમાં પણ અમને વિદ્યાઓ સિદ્ધ થઈ.”
દૃષ્ટિરાગી ન બનો પણ ગુણાનુરાગી બનો શ્રી હનુમાનજીએ તે કુમારિકાઓને પૂછ્યું કે, “તમે કોણ છો ?” શ્રી હનુમાનજીએ એવું મુનિવરોને નથી પૂછ્યું, મુનિવરોને દીક્ષા લીધા બાદ એક ગામ કે એક ઠામ હોતું નથી. એમને કેઈ ગામને કઈ ઠામ નહિ. શ્રાવોમાં દૃષ્ટિરાગ નહિ પણ ગુણરાગ હોવો જોઈએ. મુનિપદ પ્રત્યે ભક્તિ હોવી જોઈએ.જાણીતા કે અજાણ્યા, પરિચિત કે અપરિચિત મુનિવરોને જોતાં જ હાથ જોડાઈ જવા જોઈએ. સુમુનિ માત્રની ભક્તિ કરવી જોઈએ. એમાં આ મારા અને આ પારકા એવું ન હોય. સારા-ખોટા જોવાય, પણ મારા-પારકા ન કરાય. શ્રાવક્મ જેટલા જેટલા સમુનિ તે બધા જ ગુરુ આજે દૃષ્ટિરાગ વધતો જાય છે અને ગુણરાગ ઘટતો જાય છે. દૃષ્ટિરાગના પ્રતાપે આજે કુસાધુઓ
શ્રી હનુમાન દેવરમણ ઉધાનમાં...૧૨
