________________
(૧૭)
...સીતા-અપહરણ......ભાગ-૩
દંડક રાજા એવો વિચાર કરવાને માટે કે યોગ્ય તપાસ કરવાને માટે થોભતો નથી. ઉદ્યાનમાં દાટેલાં શસ્ત્રોને જોતા વેંત જ, વગર વિચાર્યે રાજાએ પાલક્તે હુક્મ ફરમાવી દીધો કે, હે મંત્રિન્ ! તમોએ આ ઠીક જાણી લીધું. ખરેખર, હું તો તમારા વડે જ ચક્ષુવાળો છું. વળી હે મહામતિ ! આ દુર્મતિ ક્દકનું શું કરવું જોઈએ, એ તમે જાણો છો માટે એ દુર્મતિ માટે જે ઉચિત હોય તે તમે કરો હવે ફરીથી એ વિષે મને પૂછવું નહિ.
આ વખતે પાલકને કેટકેટલો આનંદ થયો હશે ? એની ધારણાને ફળેલી જોઈને એને હૃદયમાં કેટલો સંતોષ થયો હશે ? એક તો ભયંકર પાપ અને તેની સાથે આવી રસિક્તા, આ પાપનો બંધ જેવો તેવો પડે ? પાપનું કાર્ય એક્ને એક જ હોય, છતાંય એના બંધમાં, એને આચરનાર આત્માના પરિણામો અનુસાર તારતમ્ય રહે છે. શ્રીવન્દિતાસૂત્રમાં ‘સન્મટ્ટિી નીવો’ વાળી ગાથા તમે બધા બોલો છો ખરા, પણ એનો અર્થ, ભાવાર્થ અને હેતુ કદિ વિચાર્યો છે ? એમાં શું કહ્યું છે ? સમ્યગ્દષ્ટિ જીવ, જો કે કિચિત્ પાપ આચરે, તો પણ તેને અલ્પ બંધ થાય, કારણકે તેને જે પાપ કરવું પડે છે, તે પાપને તે નિર્ધ્વસપણે કરતો નથી.
એવા વેષ વિડંબકોથી દૂર રહેવું જોઈએ
આ વસ્તુ ખાસ વિચારવી જોઈએ. સમ્યગ્દષ્ટિને અલ્પ બંધ શાથી ? નિબઁસ પરિણામ નહિ માટે ! નિર્ધ્વસ પરિણામ શાથી નહિ ? તો કે પાપને પાપરૂપ માને છે તેથી. પાપને જે પાપરૂપે માને. આ પાપનું ફળ આપણે જ ભોગવવાનું છે. એ વસ્તુને જે સમજે, તેને પાપ કરવું પડે તો પણ ક્યા હૃદયે કરે ? ધાવમાતા શેઠના બાળકનું પાલન કરે, પણ ક્યા હ્રદયે કરે ? પારકું માનીને, એ બાલકનું પાલન કરવાથી પોતાના બાળકનું પાલન થશે, એમ એ સમજે છે. પણ જો પોતાનું બાળક મરવા પડે તો
